Wielu właścicieli ogrodów zmaga się z problemem suchego, przepuszczalnego, piaszczystego podłoża. Gleby takie często znajdują się na leśnych działkach lub w ich okolicach. Można pokusić się o zmianę rodzaju gleby, wzbogacenie jej w próchnicę. Efektu takich prac należy jednak spodziewać się po kilku sezonach i jest to wyjście pracochłonne. Można też wybrać rośliny, które będą się dobrze czuły na takim podłożu, nie sprawiając przy tym kłopotów.
Coraz częściej w ogrodach ozdobnych znajdują się rośliny, które są nie tylko, ozdobą ale mogą być też źródłem wartościowych owoców. Jest tak w przypadku aronii, jagody kamczackiej czy pigwowców. Rośliny te okazale kwitną lub jesienią ładnie wybarwiają się ich liście, a dodatkowo możemy wykorzystywać ich zdrowe owoce. Podobnie jest z borówką amerykańską. Jak posadzić te rośliny, aby rosły zdrowo i owocowały?
Może być ciekawą alternatywą do popularnych winobluszczy i bluszczy, a tworzona przez niego zwarta ściana klapowanych liści nadaje się do okrywania niskich pergoli, trejaży, pni drzew, siatek ogrodzeniowych i altan. Jest średnio odporny na mróz, lecz nawet, jeśli przemarznie cała część nadziemna rośliny, to wiosną dobrze się regenerują tworząc w sezonie nawet kilkumetrowe pędy.
Okres od końca maja do początków lipca, to czas rozwoju i żerowania wielu szkodników. Popularne i lubiane rośliny ogrodowe, które zostaną zaatakowane, np. przez przędziorki, mszyce lub gąsienice, mogą w krótkim czasie wiele stracić ze swego uroku. Warto właśnie wtedy przyjrzeć się roślinom i w porę zastosować odpowiednie środki ochrony roślin. Możemy zaopatrzyć się w odpowiednie insektycydy lub poszukać ekologicznych preparatów do zwalczania szkodników.
Drewniane elementy ogrodowe, takie jak altany, panele ogrodowe i deski, najczęściej wykonane są z krajowego drewna iglastego, świerku lub sosny. Duża popularność tych gatunków drewna wynika z ich szerokiej dostępności i stosunkowo niskiej ceny. Drewno iglaste jest odporne na oddziaływanie warunków atmosferycznych i łatwo o nie dbać. Jeśli decydujemy się na drewno w ogrodzie, musimy wiedzieć, że mogą pojawić się wycieki żywiczne.
Kolumnea (Columnea) jest piękną rośliną zwieszającą się, wytwarzające długie i okazałe pędy. Szczególną uwagę zwracają jej łososiowo-czerwone lub czerwone kwiaty. W naturalnym środowisku rośnie w tropikalnych i podzwrotnikowych lasach Ameryki. Ma tam przeważnie formę krzewów i roślin pnących, rzadziej roślin zielnych. Dorasta do 1 m długości. Kwiaty wyrastają pojedynczo z kątów liści i są główną ozdobą. Są one liczne, duże, bo do 8 cm długości. Kwitnie w okresie jesieni lub późnej zimy. Rośliny te umieszcza się w wiszących doniczkach, w miejscu widnym.
Do uprawy w pomieszczeniach nadają się dwa gatunki z rodzaju jaśmin: jaśmin lekarski (Jasminum officinale) i wielkokwiatowy (Jasminum polyanthum). Rośliny te tworzą długie, wijące się wokół podpór pędy, dające się formować, np. na pałąku. Ich liście są pierzasto złożone, a kwiaty białe i pachnące. Jaśmin lekarski kwitnie od czerwca do października, a wielkokwiatowy od lutego do końca kwietnia.
Oliwka europejska (Olea europaea) to małe, zimozielone drzewo o wąskich, lancetowatych liściach, skórzastych i szarozielonych. Niepozorne kwiaty są żółtobiałe. Później zawiązują się pestkowce – oliwki, najpierw zielone, potem lśniące i czarne. Stare okazy pojemnikowe zwykle mogą wytwarzać oliwki jadalne, ale potrzebują do tego bardzo dużo światła i wysokiej temperatury.
Skrętnik (Streptocarpus) swoim wyglądem przypomina storczyki. Pochodzi z Afryki Południowej, gdzie rośnie w tropikalnych lasach. Jest to dwuletnia, zielona roślina cechująca się dużymi, lejkowatymi kwiatami. Wyrastają one na wysokich pędach (ok. 20 cm) i mogą mieć najrozmaitsze kolory: różowy, czerwony, biały, liliowy lub niebieski. W dobrych warunkach mogą kwitnąć nieprzerwanie od bardzo wczesnej wiosny do późnej jesieni.
Większość roślin owadożernych ma podobne wymagania uprawowe i można je hodować w domu. Do uprawy tych roślin potrzebne jest jasne stanowisko, o dość dużej wilgotności powietrza. Bardzo istotne jest, aby woda do ich podlewania była miękka. Najlepszym podłożem do prawidłowego rozwoju jest gleba kwaśna o pH 3 do 5. Przesadzanie jest zabiegiem, który powinniśmy wykonać raz na 2–3 lata na wiosnę, kiedy korzenie rośliny zaczynają przedostawać się na zewnątrz doniczki, a torf, w którym rosną, jest zbity.
Roślina ta jest epifitem. Pochodzi z Nowej Gwinei i Australii. Wytwarza dwa rodzaje liści. Liście górne, płodne są szarozielone i widlaste, przypominają poroże łosia. Od spodu pokryte są gwiazdkowatymi włoskami absorbującymi. Dolne liście są tarczowate, zielone za młodu, później brunatne, przylegają do pnia drzewa i tworzące zbiorniki. Jest to niezwykła roślina do dekoracji wnętrz, szklarni lub werandy. Możemy ją hodować zarówno na kawałku kory, jak i w doniczce.
Niedobór światła, suche i ciepłe powietrze, duże wahania wilgotności podłoża i powietrza mogą powodować, że rośliny rosną wolno, gubią liście, a nawet zamierają. Niekiedy mimo usilnych zabiegów, które poprawiają te warunki, nie widać efektów. Może to być spowodowane jeszcze jednym czynnikiem, o którym często zapominamy. Warto zwrócić uwagę na czystość roślin.
Alokazja (Alocasia) reprezentowana jest przez kilkadziesiąt gatunków dziko rosnących w tropikalnych rejonach Azji. Są to kłączowe rośliny o okazałych, tarczowatych, strzałkowatych liściach. Niektóre gatunki alokacji sadzi się jako cieniste rabaty, ale tylko w rejonach, gdzie nie ma mrozu. Inne znajdują zastosowanie jako rośliny doniczkowe do dekoracji wnętrz. Jednym z nich jest Alokazja Sandera, która tworzy ciemnozielone liście o długości 30–40 cm z wyraźnym, białym żyłkowaniem i falistym jasnym brzegiem.
Maranta (Maranta) jest niewielką rośliną, która w stanie naturalnym występuje w tropikach Brazylii. Posiada piękne, różnobarwne liście. Roślina osiąga średnio 20–30 cm wysokości. Ma okrągłe, aksamitne liście z wyraźnie zaznaczonymi nerwami głównymi. Kwiaty drobne, białawo-fioletowe podobne do lobelii, ukazują się po 3–4 sztuki na długich łodyżkach. Najczęściej uprawiany gatunek to Maranta leuconeura.
Kapturnica występuje głównie w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Jej naturalnym środowiskiem są stale podtapiane mokradła, bagna, tereny trawiaste, brzegi zbiorników wodnych i strumieni. Kapturnice rosną na kwaśnych glebach. Preferują miejsca z dużą ilością mocnego, bezpośredniego słońca. Są to rośliny wieloletnie, które wabią owady jasnym ubarwieniem dzbanków i wydzielanym nektarem.
Eszynantus marmurkowy (Aeschynanthus marmoratus) pochodzi z Azji. Jest epifitem, którego naturalnym środowiskiem są konary tropikalnych drzew. Ma zwisające pędy, na których są piękne, soczyste, zielone i błyszczące liście. Od strony spodniej mają ciekawe fioletowo-bordowe zabarwienie, które dodaje roślinie atrakcyjności. Eszynantus kwitnie bardzo rzadko. Kwiaty wyglądają jak trąbki wystające z pochewek. Z trąbek dodatkowo wystają pręciki. Pochewki są brązowe, a kwiaty zazwyczaj pomarańczowo-oliwkowe.
Bananowiec (Musa) pochodzi z południowo – wschodniej Azji. Okazy hodowane w domu osiągają wysokość do 2 metrów i mają bardziej dekoracyjne liście od dzikich gatunków. Prawidłowo pielęgnowana roślina może odwdzięczyć się małymi bananami. Nie są wprawdzie tak smaczne jak te dojrzewające w tropikach, ale także jadalne. Owocują dorosłe, starsze okazy. Bananowiec, wbrew obiegowym opiniom, jest rośliną dość prosta w uprawie, wymaga jednak dość dużej ilości miejsca.
Bieluń (Datura L.), zwany daturą, to roślina pokroju krzaczastego lub drzewiastego. Pochodzi z krajów Ameryki Południowej. Największą ozdobą rośliny są duże, lejkowate kwiaty, pojedyncze, pełne, kształtu trąbkowego. Kwiaty w godzinach wieczornych bardzo często wytwarzają intensywny zapach. Bieluń nadaje się na tarasy, balkony. Może być również wystawiany do ogrodu.
Kolumnea pochodzi z tropikalnych rejonów Ameryki Południowej i Środkowej. Wytwarza długie, zwisające pędy z ciemnozielonymi liśćmi. Jednak najbardziej efektowna jest, kiedy cała pokryje się szkarłatnoczerwonymi kwiatami. Kwitnie głównie na przełomie zimy i wiosny, ale w zależności od warunków, które się jej wytworzy, kwiaty mogą pojawić się też w innych porach roku. Osiąga długość 100–120 cm i rozłożystość 35–100 cm. Kolumnea często mylona jest z eschynantusem.
Kalatea w Polsce nazywana jest też ostrzeszynem. Wyróżniamy około trzysta gatunków, które pochodzą z Ameryki Południowej, Środkowej oraz Karaibów. Ceniona ze względu na atrakcyjne, wielokolorowe liście. Kalatee mają owalny, lancetowaty kształt, czasem są karbowane na brzegach. Charakteryzują się plamami, pręgami w odcieniach beżu, niektóre odmiany posiadają bordowy, fioletowy lub czerwony spód liści. Roślina wytwarza niepozorne białe kwiaty. Osiąga wysokość od 50 do 300 cm i rozłożystość od 30 do 100 cm.
