Niedobór światła, suche i ciepłe powietrze, duże wahania wilgotności podłoża i powietrza mogą powodować, że rośliny rosną wolno, gubią liście, a nawet zamierają. Niekiedy mimo usilnych zabiegów, które poprawiają te warunki, nie widać efektów. Może to być spowodowane jeszcze jednym czynnikiem, o którym często zapominamy. Warto zwrócić uwagę na czystość roślin.
Alokazja (Alocasia) reprezentowana jest przez kilkadziesiąt gatunków dziko rosnących w tropikalnych rejonach Azji. Są to kłączowe rośliny o okazałych, tarczowatych, strzałkowatych liściach. Niektóre gatunki alokacji sadzi się jako cieniste rabaty, ale tylko w rejonach, gdzie nie ma mrozu. Inne znajdują zastosowanie jako rośliny doniczkowe do dekoracji wnętrz. Jednym z nich jest Alokazja Sandera, która tworzy ciemnozielone liście o długości 30–40 cm z wyraźnym, białym żyłkowaniem i falistym jasnym brzegiem.
Maranta (Maranta) jest niewielką rośliną, która w stanie naturalnym występuje w tropikach Brazylii. Posiada piękne, różnobarwne liście. Roślina osiąga średnio 20–30 cm wysokości. Ma okrągłe, aksamitne liście z wyraźnie zaznaczonymi nerwami głównymi. Kwiaty drobne, białawo-fioletowe podobne do lobelii, ukazują się po 3–4 sztuki na długich łodyżkach. Najczęściej uprawiany gatunek to Maranta leuconeura.
Kapturnica występuje głównie w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Jej naturalnym środowiskiem są stale podtapiane mokradła, bagna, tereny trawiaste, brzegi zbiorników wodnych i strumieni. Kapturnice rosną na kwaśnych glebach. Preferują miejsca z dużą ilością mocnego, bezpośredniego słońca. Są to rośliny wieloletnie, które wabią owady jasnym ubarwieniem dzbanków i wydzielanym nektarem.
Eszynantus marmurkowy (Aeschynanthus marmoratus) pochodzi z Azji. Jest epifitem, którego naturalnym środowiskiem są konary tropikalnych drzew. Ma zwisające pędy, na których są piękne, soczyste, zielone i błyszczące liście. Od strony spodniej mają ciekawe fioletowo-bordowe zabarwienie, które dodaje roślinie atrakcyjności. Eszynantus kwitnie bardzo rzadko. Kwiaty wyglądają jak trąbki wystające z pochewek. Z trąbek dodatkowo wystają pręciki. Pochewki są brązowe, a kwiaty zazwyczaj pomarańczowo-oliwkowe.
Bananowiec (Musa) pochodzi z południowo – wschodniej Azji. Okazy hodowane w domu osiągają wysokość do 2 metrów i mają bardziej dekoracyjne liście od dzikich gatunków. Prawidłowo pielęgnowana roślina może odwdzięczyć się małymi bananami. Nie są wprawdzie tak smaczne jak te dojrzewające w tropikach, ale także jadalne. Owocują dorosłe, starsze okazy. Bananowiec, wbrew obiegowym opiniom, jest rośliną dość prosta w uprawie, wymaga jednak dość dużej ilości miejsca.
Bieluń (Datura L.), zwany daturą, to roślina pokroju krzaczastego lub drzewiastego. Pochodzi z krajów Ameryki Południowej. Największą ozdobą rośliny są duże, lejkowate kwiaty, pojedyncze, pełne, kształtu trąbkowego. Kwiaty w godzinach wieczornych bardzo często wytwarzają intensywny zapach. Bieluń nadaje się na tarasy, balkony. Może być również wystawiany do ogrodu.
Kolumnea pochodzi z tropikalnych rejonów Ameryki Południowej i Środkowej. Wytwarza długie, zwisające pędy z ciemnozielonymi liśćmi. Jednak najbardziej efektowna jest, kiedy cała pokryje się szkarłatnoczerwonymi kwiatami. Kwitnie głównie na przełomie zimy i wiosny, ale w zależności od warunków, które się jej wytworzy, kwiaty mogą pojawić się też w innych porach roku. Osiąga długość 100–120 cm i rozłożystość 35–100 cm. Kolumnea często mylona jest z eschynantusem.
Kalatea w Polsce nazywana jest też ostrzeszynem. Wyróżniamy około trzysta gatunków, które pochodzą z Ameryki Południowej, Środkowej oraz Karaibów. Ceniona ze względu na atrakcyjne, wielokolorowe liście. Kalatee mają owalny, lancetowaty kształt, czasem są karbowane na brzegach. Charakteryzują się plamami, pręgami w odcieniach beżu, niektóre odmiany posiadają bordowy, fioletowy lub czerwony spód liści. Roślina wytwarza niepozorne białe kwiaty. Osiąga wysokość od 50 do 300 cm i rozłożystość od 30 do 100 cm.
Najczęściej uprawiane gatunki grubosza pochodzą z południowej Afryki. Grubosz to sukulent, co oznacza, że gromadzi wodę w mięsistych liściach i łodygach. W taki sposób przystosowuje się do trudnych warunków, którym musi sprostać, rosnąc dziko. Osiąga wysokość 15–400 cm (do takich rozmiarów w warunkach naturalnych dorasta grubosz drzewiasty (Crassula arborescens) i rozłożystość 15–100 cm. Rośnie wolno. Najczęściej hodowanym gatunkiem jest grubosz jajowaty, nazywany też drzewkiem szczęścia. Roślina dość łatwa w uprawie.
Bilbergia pochodzi z rodziny ananasowatych. Występuje naturalnie w tropikalnych lasach Ameryki Południowej i Środkowej. Jest hodowana szczególnie ze względu na efektowne kwiaty, które zwisają i rozwijają się z jasnoróżowych pąków. Bilbergia tworzy również przykwiaty, czyli liście w bezpośrednim kontakcie kwiatu, które przebarwiają się na jego kolor. Pozostałe liście są wąskie, szarozielone, podobne do traw i ułożone w rozetę. Roślina osiąga wysokość 50–100 cm i rozłożystość 25–50 cm. Jest jedną z najbardziej wytrzymałych roślin domowych.
Asplenium (Asplenium), zwany też zanokcicą, to paprotnik, którego cechą charakterystyczną są niepodzielone liście. Zwykle są błyszczące, jasnozielone, żebrowane z ciemnym nerwem pośrodku. Asplenium (Asplenium) naturalnie występuje w lasach tropikalnych Azji, Afryki i Australii jako roślina epifityczna – rosnąca w koronach drzew. Nie kwitnie. Osiąga wysokość 50–120 cm i rozłożystość 60–200 cm. Jest dość łatwa w uprawie.
Popularne obecnie gatunki storczyków, które uprawiane są w domowych warunkach, to zimozielone epifity – w naturze żyją na innych roślinach, kamieniach, skałach, fragmentach powalonych pni drzew. Posiadają wyspecjalizowane korzenie czepne, dzięki którym mogą umocować się i pobierać składniki pokarmowe oraz korzenie powietrzne pokryte gąbczastą skórką. Higroskopijne właściwości skórki pozwalają wchłaniać z atmosfery minimalne nawet ilości wody. Epifityczny storczyk zbudowany jest z kłącza, z którego wyrastają pionowe, nabrzmiałe tzw. pseudobulwy – organy spichrzowe gromadzące wodę i składniki pokarmowe.
