Przed przystąpieniem do etapu realizacji projektu budowlanego na budowę nowego obiektu budowlanego lub przebudowę, nadbudowę, a także zmianę sposobu użytkowania całego albo części istniejącego budynku, inwestor oraz projektant powinien zaznajomić się z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Gdy plan nie został uchwalony – zmiana zagospodarowania terenu wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy, zgodnie z rozporządzeniem ministra infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Trwają prace nad zmianami w prawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, które mogą w sposób znaczący wpłynąć na wydawanie pozwoleń na budowę. Nowe regulacje, które mają wejść w życie od 2018 r., mogą dotknąć zarówno inwestorów indywidualnych, jak i deweloperów. Na czym polegają zaproponowane zmiany i jakie mogą mieć efekty, jeżeli zostaną uchwalone?
Ogół właścicieli lokali nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową, która może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana – wskazuje ustawa o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1892). Samo powstanie wspólnoty mieszkaniowej nie jest jednak wystarczające do tego, aby wspólnota mogła dochodzić wobec dewelopera roszczeń z tytułu rękojmi i roszczeń odszkodowawczych za wady części wspólnych budynku, czy wady poszczególnych lokali.
Klauzula, która pozwala konsumentowi na odstąpienie od umowy, gdy cena ulegnie zwiększeniu wskutek zmiany powierzchni lokalu, balkonu logii, tarasu czy ogródka, jest korzystna dla konsumenta. Dlatego gdyby została uznana za abuzywną i wyeliminowana z umowy, to konsument zostałby pozbawiony możliwości skorzystania z umownego prawa odstąpienia, a pozostałyby mu jedynie regulacje wynikające z ogólnych norm, które mogą być dla niego mniej korzystne.