Tematy - Podatek od nieruchomości - INFOR.PL

Zapisz się na newsletter

Wpisz poprawny e-mail

Pan Marcin Kowalski nie prowadził ewidencji przychodów w sposób zapewniający rzetelne określenie przychodów działalności gospodarczej w ramach najmu. Czy z tego powodu Panu Marcinowi Kowalskiemu grozi kara pieniężna?

Wówczas, gdy przedmiotem działalności gospodarczej jest najem nieruchomości – podatnik nie może skorzystać z zryczałtowanej formy opodatkowania, przy czym nie dotyczy to najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawmy lub innych umów o podobnym charakterze – jeżeli stanowią odrębne źródło przychodu.

Wówczas, gdy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej to podatnik będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyposażenia. Jeżeli podatnik prowadzi najem jako odrębne źródło uzyskania dochodu nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji wyposażenia, natomiast powinien on prowadzić stosowny wykaz zarówno środków trwałych, jak i wartości prawnych i niematerialnych.

Podatnicy, którzy uzyskują dochody tylko i wyłącznie z najmu posiadają uprawnienie do dokonywania odliczeń od przychodu przed opodatkowaniem składki na ubezpieczenie społeczne. Mogą oni także możliwość skorzystania z przysługującym im odliczeń i ulg na ogólnych zasadach.

REKLAMA

Przychody z najmu w ryczałcie są określane według opodatkowania na zasadach ogólnych. Przychodem z działalności są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane.

Wówczas, gdy przychody osiągane przez podatnika w danym roku nie przekraczają 25.000 euro – podatnik może skorzystać z kwartalnego opodatkowania ryczałtem. Jeżeli małżonkowie osiągają przychody z tego samego źródła – wskazany powyżej limit w wysokości 25.000 euro odnosi się do współmałżonków z osobna.

Podatnik prowadzący najem jako odrębne źródło uzyskania przychodu może dokonać opodatkowania w formie ryczałtu. Podatnik zobowiązany jest do złożenia stosownego pisemnego oświadczenia o wyborze formy opodatkowania. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za rok podatkowy należy złożyć nie później niż do 20 stycznia danego roku podatkowego.

Podatnik korzystający z opodatkowania w formie podatku liniowego może utracić wiele przywilejów oraz uprawnień, przy jednoczesnej możliwości skorzystania z obniżenia podatku.

REKLAMA

Wówczas, gdy podatnik dokonał wyboru opodatkowania w formie podatku liniowego, a następnie w ciągu roku podatkowego uzyskała przychody z tytułu świadczenia usług na rzecz obecnego lub też byłego pracodawcy – to zostanie on wyłączony z możliwości skorzystania z podatku liniowego.

W 2011 roku stawka podatku liniowego wynosi 19 proc. od uzyskanego przez podatnika dochodu. Opodatkowanie w formie podatku liniowego jest skierowane tylko i wyłącznie do podatników, którzy prowadzą działalność gospodarczą w ramach najmu.

Podatnik może podarować wybranej organizacji pożytku publicznego kwotę w wysokości nieprzekraczającej 1 proc. podatku należnego wynikającego z zeznania podatkowego lub z korekty zeznania.

Podatnik do końca kwietnia 2011 roku zobowiązany jest złożyć zeznanie podatkowe. Może on skorzystać z wybranych ulg podatkowych od podstawy opodatkowania, jeżeli spełni określone w ustawie warunki. Przy dokonaniu wszelkich odliczeń od dochodu w podatku dochodowym od osób fizycznych należy wziąć pod uwagę rodzaj ulgi, wysokość ulgi, podstawę odliczenia. W 2011 roku kwota wolna od podatku wynosi 556,02 zł.

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznania o wysokości osiągniętego dochodu lub o poniesionej stracie w roku podatkowym według ustalonego wzoru w terminie do dnia 30 kwietnia następnego roku.

Podatnik dokonując obliczenia dochodu od opodatkowania ma możliwość zmniejszyć go o stratę ze źródła, z którego powstała w pięciu kolejnych latach, przy czym wysokość tego obniżenia nie może przekroczyć 50% kwoty, która została uzyskana ze straty w ciągu tych lat. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica ta stanowi stratę ze źródła przychodów.

Obowiązek odprowadzania zaliczek w danym roku podatkowym dotyczy osób fizycznych, uzyskujących przychody z tytułu najmu.

Zarówno najem prowadzony w ramach działalności gospodarczej, jak i najem prowadzony jako odrębne źródło może podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Podstawą opodatkowania na zasadach ogólnych jest skala podatkowa.

Jeżeli podatnik uzyskuje przychody z tytułu najmu to może on dokonać odpowiedniego wyboru formy opodatkowania biorąc pod uwagę fakt, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło.

Podatnik zwiesił działalność gospodarczą. Posiada on składniki majątku (lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej). Czy składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika, a które były używane polegają amortyzacji?

Podatnik w najmie może zastosować te same zasady amortyzacyjne jak w ramach działalności gospodarczej. Podatnik może zastosować wiele metod amortyzacji, tj. metoda amortyzacji jednorazowej, metoda liniowa, metoda uproszczona w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych, metoda indywidualna dla środków trwałych używanych lub ulepszanych, metoda degresywna. Poniżej zostanie omówiona metoda amortyzacji uproszczonej w stosunku do lokali mieszkalnych i budynków oraz lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz metoda amortyzacji degresywnej w odniesieniu do wszelkich urządzeń oraz maszyn lub samochodów ciężarowych.

Podatnicy mogą możliwość indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Stawki indywidualne podatnik może zastosować do lokali mieszkalnych, lokali użytkowych oraz budynków.

Reguły na podstawie, których dokonuje się amortyzacji zarówno w najmie, jak i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są takie same. Poniżej zostanie opisana różnica pomiędzy metodą jednorazowej amortyzacji a metodą liniową.

Wówczas, gdy najem nie będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej – podatnik zobowiązany będzie do dokonywania dokumentacji w oparciu o ewidencję środków trwałych. Oznacza to, iż odpisy amortyzacyjne – dla których nie jest prowadzona stosowna ewidencja środków trwałych lub wartości zarówno prawnych, jak i niematerialnych – nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Istnieją różne możliwości określania wartości początkowej w ramach najmu środków trwałych. Poniżej zostaną omówione najbardziej popularne sposoby ustalania wartości początkowej.

Zgodnie z ogólną zasadą w systemie podatkowym uważa się, iż w najmie można amortyzować tylko i wyłącznie wynajmowane środki trwałe. Natomiast wszelkie świadczenia z tytułu usług najmu nie mogą podlegać amortyzacji.

Podatnik nie jest zobowiązany prowadzić ewidencji kosztów, gdy najem jest prowadzony jako osobne źródło, czyli poza działalnością gospodarczą. Wówczas, gdy najem jest prowadzony w ramach działalność gospodarczej – podatnik powinien dokumentować koszty w oparciu o stosowną ewidencję w postaci książki przychodów i rozchodów lub ewidencję środków trwałych. Zarówno w stosunku do najmu prowadzonego poza działalnością gospodarczą, jak i najmu w ramach działalności gospodarczej – wszelkie koszty z tytułu zakupionych usług lub towarów powinny zostać udokumentowane przez podatnika w postaci dowodu zapłaty, rachunku oraz faktury.

Podatnik prowadzący najem powinien ustalić, jakie wydatki może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Kontrowersja wywołana na tym tle, czy wydatki można zaliczyć do kosztów najmu, czy też nie - często powoduje spór pomiędzy podatnikiem a urzędem skarbowym.

Kaucja zabezpieczająca uiszczana przez najemcę na rzecz wynajmującego służąca zabezpieczeniu wykonania umowy nie jest przychodem podlegającym opodatkowaniu. Kaucja zabezpieczająca podlega zwrotowi, ponieważ nie dotyczy ona należności za wykonaną usługę najmu.

Zarówno kary umowne, jak i odszkodowania są przychodami związanymi z najem. Natomiast owe kary umowne i odszkodowania nie są przychodem z najmu.

Źródła przychodu zarówno w stosunku do najmu prywatnego, jak i najmu prowadzonego w ramach działalności gospodarczej są w obydwu przypadkach takie same. Przychodami z tytułu najmu jest czynsz uiszczany przez najemcę. Natomiast w skład czynszu nie wchodzą opłaty licznikowe.

Maria Kamińska wynajmuje mieszkanie spółdzielcze o łącznej powierzchni 50 mkw. Mieszkanie zostało zakupione w połowie lat siedemdziesiątych. Pani Maria Kamińska – jako podatnik dokonała zamówienia u biegłego do spraw wyceny nieruchomości, który po dokonaniu stosownej opinii ustalił cenę metra kwadratowego w wysokości 6 tyś zł. W jaki sposób Pani Maria Kamińska powinna dokonać obliczenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego oraz obliczyć roczny.

Pan Marcin Kowalski wynajął dwa pokoje w swoim 50 metrowym lokalu mieszkalnym o wartości łącznej 300 tyś. zł. W lokalu mieszkalnym jeden pokój ma powierzchnię 20 mkw, a drugi 10 mkw. Czy podatnik może dokonać amortyzacji w stosunku do części lokalu w oparciu o wartość rynkową?

Zarówno w stosunku do lokali mieszkalnych, jak i budynków – odpisów amortyzacyjnych dokonuje się na podstawie stawki rocznej w wysokości 1,5 proc. Jednakże według obowiązujących stawek na podstawie ogólnych zasad amortyzacji – podmiot wynajmujący garaż podziemny ma możliwość skorzystania ze stawki 4,5 proc. rocznie.

Stosując uproszczoną amortyzację zarówno w stosunku do lokali mieszkalnych, jak i budynków lub spółdzielczych praw do nieruchomości – podatnik nie ma obowiązku prowadzić stosownej ewidencji środków trwałych. Przy zastosowaniu metody uproszczonej w ramach amortyzacji części lokalu mieszkalnego – odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych.

Istnieje możliwość określenia wartości początkowej środków trwałych w wysokości równej stosunkowi wynajmowanej powierzchni użytkowej do łącznej powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego.