Styl angielski stawia na ciepłą, rodzinną atmosferę. Styl angielski dopuszcza eklektyczne elementy, łączące nowoczesność i tradycję. Podstawą tego stylu jest przepych, zarówno w ilości mebli, jak i zdobień na nich. Styl angielski to przede wszystkim motyw roślinny, zwłaszcza kwiatowy, a także motyw kratki i motyw myśliwski. Kolorystyka ciepła: czerwony, błękitny, fioletowy i różowy. Naturalne materiały: drewno, len, bawełna.
Styl ekologiczny jest ściśle związany z naturą. W obrębie stylu ekologicznego stosuje się surowce naturalne – drewno, glinę, bawełnę, len, wiklinę. Nawiązanie do natury przejawia się również w kolorach, stosuje się barwy ziemi – beże, brązy, zielenie. Obecnie w stylu ekologicznym urządza się nie tylko wnętrza, lecz buduje się całe domy, np. z gliny.
Styl kolonialny nawiązuje egzotycznej atmosfery tropików. Meble w stylu kolonialnym powinny być proste, a jednocześnie masywne i trwałe. Aby podtrzymać łączność z historią czasami postarza się meble. Kolory w stylu kolonialnym to piaskowe beże, brązy, odcienie żółtego, czyli tzw. kolory ziemi. Natomiast kolory mebli są ciemne, wykonane z egzotycznych gatunków drewna: venge, mahoń, palisander.
Styl nowoczesny to prostota, minimalizm, nowoczesne technologie i materiały, połączone w spójną całość. Styl nowoczesny odchodzi od tradycyjnego podziału pomieszczeń. Przestrzenie o innych funkcjach oddzielane są kolorami, innymi rodzajami materiałów. Meble są proste, najczęściej wykonane z jasnego drewna w połączeniu z metalowymi elementami, nie stosuje się zdobnictwa. High-tech jest jedną z odmian styku nowoczesnego. Do wnętrz z jednej strony wybiera się chłodne barwy, a z drugiej intensywne kolory.
Styl skandynawski we wnętrzach to prostota, minimalizm i funkcjonalność. W stylu skandynawskim kładziony jest nacisk na szczegóły. Istotnym elementem jest kolor, zazwyczaj są to kolory jasne, różne odcienie bieli i szarości, przełamane ciemniejszymi barwami. Meble w stylu skandynawskim są „lekkie” i przestronne. Styl skandynawski dzieli się na styl szwedzki, duński i fiński – różnice są nieznaczne i niewyczuwalne dla laika.