Żerydon, inaczej gerydon lub geridon, słowo pochodzi z języka francuskiego. Żerydon to mały stolik, najczęściej jest okrągły i ma cztery nogi, zdarzają się również wersje z trzema nogami. Czasem nogi przybierają bardziej wyrafinowane kształty, np. postaci mitologicznych. W XVII wieku popularny we Francji, później także w całej Europie.
Akant to element zdobniczy, kształtem przypominający liścia akantu, najczęściej stosowany na kolumnach, ale może występować również samodzielnie. Akant stosowany był już w starożytności na kolumnach korynckich. Popularność zyskał w okresie renesansu, oprócz liścia pojawił się również kwiat. Wtedy też zaczęto przedstawiać go w różnych formach, jako kwiat bardziej lub mniej rozwinięty, a nawet w wersji kwiatu suszonego.
De Stijl, inaczej nazywany neoplastycyzmem, w języku niderlandzkim oznacza po prostu "styl". De Stijl rozwijał się w pierwszych dwóch dekadach wieku XX. Jego nazwa pochodzi od tytułu czasopisma wydawanego na początku XX wieku. Styl ten bazował na podkreślaniu przeciwieństw. Cechy charakterystyczne to abstrakcja, przedkładanie natury ponad wytwór ludzkiej pracy, stosowanie podstawowych kolorów, unikanie dekoracji.
Styl empire, inaczej nazywany stylem cesarstwa, zaistniał na początku XIX wieku we Francji, intensywny rozwój przypadł na czasy Napoleona. W XIX wieku styl empire cieszył się popularnością w Polsce i Rosji. Styl ten funkcjonował w szeroko pojętej sztuce, inspirowany był osiągnięciami starożytnego Egiptu, Rzymu i Grecji. Cechy charakterystyczne stylu to symetria i przepych przejawiający się w dużej dozie dekoracyjności. Styl empire można rozpoznać po pojawiającej się w zdobieniach literze "N", która miała przypominać o wielkości Napoleona.