Jest to budowla wraz z obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczona do prowadzenia ruchu drogowego, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem. Podstawową cechą odróżniającą drogę publiczną od innych dróg jest możliwość korzystania z niej przez każdego zgodnie z jej przeznaczeniem.
Użytkowanie wieczyste zostało wprowadzone do polskiego prawa w 1961 r., a w 1964 r. do Kodeksu cywilnego. W użytkowanie wieczyste mogą być oddawane grunty stanowiące własność Skarbu Państwa (położone w granicach administracyjnych miast lub poza nimi, ale włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta), a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. Użytkownikiem wieczystym takich gruntów może być zarówno osoba fizyczna, jak i prawna (np. spółdzielnia mieszkaniowa, spółka kapitałowa).