Laurowiśnia – uprawa, nawożenie, przycinanie, ochrona przed mrozem, odmiany

Laurowiśnia

Roślina, którą potocznie nazywamy laurowiśnią, to tak naprawdę laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus). Stosowane są też nazwy laurośliwa wschodnia, wawrzynośliwa, śliwa wawrzynolistna. Wszystkie te nazwy określają wieloletni, zimozielony krzew (można też prowadzić tę rośliną w formie drzewka), osiągający nawet 6 m wysokości (w Polsce dorasta do ok. 3 metrów). 

Świetnie nadaje się na żywopłoty ale może być też sadzona jako pojedynczy krzew (soliter). Bardzo dobrze znosi przycinanie i formowanie, na które reaguje wypuszczaniem nowych gałązek, które zagęszczają krzew.

Laurowiśnia ma bardzo dekoracyjne, błyszczące, grube, skórzaste liście (podobne do liści laurowych, czyli liści wawrzynu szlachetnego /laurus nobilis/ – stąd nazwa) a także pachnące białe kwiaty, które kwitną w od końca kwietnia i w maju. W lipcu dojrzewają owoce w kształcie niewielkich, błyszczących kulek. Jednak trzeba pamiętać, że nasiona zawarte w owocach i liście laurowiśni są trujące dla człowieka.

Laurowiśnia znosi mrozy do -15, -20 stopni Celsjusza ale niższe temperatury i silne mroźne wiatry mogą być dla niej niszczące. Dlatego warto (zwłaszcza w zimniejszych częściach Polski):
- rośliny (na pewno młode niedawno posadzone) okrywać (osłaniać) je na zimę,
- sadzić w miejscach osłoniętych od zimnych wiatrów,
- wybierać bardziej mrozoodporne odmiany – są dostępne w naszych szkółkach roślin ozdobnych,
- stosować nawozy z azotem maksymalnie do połowy lipca, a na przełomie sierpnia i września zastosować nawóz bogaty w potas i inne mikroelementy,
- podlewać te rośliny w suche zimowe miesiące (oczywiście w cieplejsze dni, gdy temperatura jest dodatnia).
Jednak nawet przemarznięte lautowiśnie dość szybko odrastają, trzeba tylko wyciąć te zniszczone przez mróz łodygi i liście.

Uprawa laurowiśni - stanowisko, gleba, nawożenie, przycinanie

Laurowiśnia będzie rosła nawet w przeciętnie żyznej glebie - oczywiście im gleba lepsza, bardziej zasobna w próchnicę tym będzie lepiej sobie radziła. Najbardziej pasuje laurowiśni gleba o pH zbliżonym do obojętnego lub nieco zasadowym (ok. 6-7 pH). Laurowiśnia docenia regularne nawadnianie, nie lubi suszy i rośnie w suchej glebie zdecydowanie gorzej. O podlewaniu laurowiśni trzeba pamiętać nawet podczas ciepłych i suchych (bezśnieżnych) zim - oczywiście nawadnianie w zimie jest możliwe jeżeli temperatura jest powyżej zera.

Laurowiśnia dobrze rośnie nawet w miejscu półcienistym. W głębszym cieniu rośnie zdecydowanie wolniej. Znacznie lepiej się rozrasta w pełnym słońcu – ale w tym przypadku trzeba szczególnie pamiętać o regularnym podlewaniu.

Jak większość roślin laurowiśnia potrzebuje wiosną nawożenia azotem, np. kompostem lub obornikiem. Dobrym rozwiązaniem jest też stosowanie nawozu wieloskładnikowego. Na kwaśnej glebie trzeba pamiętać o regularnym wapnowaniu.

Laurowiśnia jest dość odporna na zachwaszczenie ale w początkowym okresie po posadzeniu warto regularnie usuwać większe chwasty z najbliższego otoczenia tej rośliny. 

Choroby i szkodniki nie są problemem w przypadku uprawy laurowiśni - w odróżnieniu np. do innego zimozielonego krzewu liściastego jakim jest bukszpan, który jest dziesiątkowany w ostatnich latach przez ćmę bukszpanową. Dlatego laurowiśnia jest ostatnio dobrą alternatywą dla bukszpanu, pełnić może bowiem tę samą rolę w ogrodzie – żywopłoty, czy inne formy zimozielonego krzewu.

Przycinanie laurowiśni – jeżeli jest prowadzona w formie żywopłotu i nie zależy nam na kwiatach - najlepiej wykonać w kwietniu. Wtedy lepiej się zagęszcza. 

Natomiast można przycinać ją także po kwitnieniu (w czerwcu) – zwłaszcza jeżeli mamy posadzone pojedyncze laurowiśnie i zależy nam na ich obfitym kwitnieniu. Tak jak większość kwitnących krzewów ozdobnych warto obcinać przekwitłe kwiaty, by rośliny nie wysilały się na tworzenie nasion. Zapewni to obfite kwitnienie w kolejnym roku.

Wybrane odmiany laurowiśni dostępne w polskich sklepach i szkółkach roślin ozdobnych

Novita - ma duże, szerokie eliptyczne liście, odmiana przeciętnie mrozoodporna (do -12-15 stopni Celsjusza), dorasta do 2-3 metrów, w maju kwitnie drobnymi białymi, kwiatami o ładnym zapachu.

Rotundifolia – ta odmiana ma nieco węższe liście od Novity, także o eliptycznym kształcie eliptyczne, rośnie silniej, nawet do 4 metrów, kłosowate kwiatostany przyjemnie pachnących kwiatów mają nawet do 10-12 cm długości, także odmiana przeciętnie mrozoodporna (do -15 stopni Celsjusza).

Caucasica – osiąga w Polsce do 2-3m wysokości. Kwitnie (w maju – tak jak chyba wszystkie odmiany laurowiśni) białymi kwiatami zebranymi w kwiatostan w kształcie grubego kłosu. To jedna z bardziej odpornych na mróz odmian laurowiśni. Ma węższe liście – to laurowiśnia tzw. wierzbolistna.

Otto Luyken – odmiana karłowa – dorasta do 1-1,5 metra wysokości, bardziej mrozoodporna – nie przemarza w temperaturze nawet -20 stopni Celsjusza), liście ma wąskie podobne kształtem do liści wierzby.

Greenpeace – rośnie wolniej od innych odmian, maksymalnie dorasta w Polsce do 2,5-3 m po 10 latach. Liście wąskie. Charakterystyczną cechą tej odmiany jest pomarańczowy kolor młodych przyrostów. Również kwitnie w maju, białe kwiaty mają przyjemną woń, a kwiatostany mają nawet do 15 cm długości! Odmiana przeciętnie mrozoodporna (do -13, -15 stopni Celsjusza).

Etna  – Dorasta do 2 metrów wysokości. Liście są szerokie, jajowate, bardzo lśniące. Co ciekawe, młode liście mają brązowe zabarwienie, później są jasnozielone, by ostatecznie zabarwić się na głęboki, ciemnozielony kolor. Oczywiście także kwitnie w maju, białe kwiaty przyjemnie pachną, a kwiatostany w kształcie puchatego kłosu osiągają do 13-14 cm długości.