Wymagania przeciwpożarowe dla garaży

Wszystkie materiały, z których wykonuje się konstrukcje i zadaszenie wszystkich garaży jednokondygnacyjnych, otwartych garaży naziemnych, a także garaże w formie zadaszeń (wiaty) z odkrytymi drogami manewrowymi – powinny mieć właściwości słabo rozprzestrzeniające ogień i nie powinny rozpuszczać się pod wpływem wysokich temperatur. Jakakolwiek zmiana stanu skupienia materiału, z którego został wykonany garaż, stanowi zagrożenie dla przebywających w nim osób.

Poniższe informacje pochodzą z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Konstrukcja i materiały

Jednokondygnacyjny, nadziemny garaż otwarty, mający formę zadaszenia miejsc postojowych z odkrytymi drogami manewrowymi, powinien mieć elementy konstrukcji i przekrycia dachu niekapiące pod wpływem wysokiej temperatury.

Garaż otwarty

Klasę odporności pożarowej garażu należy przyjmować, tak jak dla budynku inwentarskiego (PM) o gęstości obciążenia ogniowego do 500 MJ/m², pod warunkiem wykonania jego elementów jako nierozprzestrzeniających ognia, niekapiących i nieodpadających pod wpływem ognia, jeżeli przepisy rozporządzenia nie stanowią inaczej.

Zobacz także: Gęstość obciążenia ogniowego - Co to takiego?

Nad najwyższą kondygnacją garażu otwartego w budynku niskim (N), dopuszcza się wykonanie dodatkowego poziomu miejsc postojowych bez zadaszenia lub z zadaszeniem o ile wykonane są one zgodnie z przepisami.

Garaż otwarty, którego najwyższy poziom parkowania znajduje się nie wyżej niż 25 m nad poziomem otaczającego terenu, może być wykonany w klasie D odporności pożarowej, jeżeli nad kondygnacją przeznaczoną do parkowania samochodów nie znajdują się inne pomieszczenia.

Zobacz także: O czym należy pamiętać budując garaż?

Usytuowanie garażu

Usytuowanie garażu zamkniętego i otwartego powinno odpowiadać takim samym warunkom określonym jak dla budynków inwentarskich (PM) o gęstości obciążenia ogniowego do 1 000 MJ/m².

Powierzchnia strefy pożarowej

Powierzchnia strefy pożarowej w nadziemnym lub podziemnym garażu zamkniętym nie powinna przekraczać 5 000 m². Powierzchnia ta może być powiększona o 100%, jeżeli jest spełniony jeden z poniższych warunków:

–  zastosowano ochronę strefy pożarowej stałymi, samoczynnymi wodnymi urządzeniami gaśniczymi,

– wykonano, oddzielające od siebie nie więcej niż po 2 stanowiska postojowe,

–  ściany o klasie odporności ogniowej, w części pełnej co najmniej E I 30, od posadzki do poziomu zapewniającego pozostawienie prześwitu pod stropem o wysokości 0,1 do 0,5 m na całej ich długości.

W garażu zamkniętym o powierzchni całkowitej przekraczającej 1 500 m² należy stosować samoczynne urządzenia oddymiające.

Zobacz także: Bramy do garażu – wybór krok po kroku

Wyjścia ewakuacyjne z garażu

 Na każdej kondygnacji garażu, której powierzchnia całkowita przekracza 1 500 m², powinny znajdować się co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne, przy czym jednym z tych wyjść może być wjazd lub wyjazd. Długość przejścia do najbliższego wyjścia ewakuacyjnego nie może przekraczać:

– w garażu zamkniętym - 40 m,

– w garażu otwartym - 60 m.

Długość przejścia ewakuacyjnego w garażu zamkniętym, może być powiększona zgodnie z przepisami na temat strefy pożarowej (patrz wyżej).

Wyjście ewakuacyjne z garażu powinno być dostępne także w przypadku zamknięcia bram między strefami pożarowymi.

Jeżeli poziom parkowania leży nie wyżej niż 3 m nad poziomem terenu urządzonego przy budynku, za wyjście ewakuacyjne mogą służyć nieobudowane schody zewnętrzne.

W garażu podziemnym, w którym kondygnacje mają powierzchnie większą jak 1500 m² powinny, w razie pożaru, mieć możliwość oddzielenia ich od siebie i od kondygnacji nadziemnej budynku za pomocą drzwi, bram lub innych zamknięć o klasie odporności ogniowej nie mniejszej niż E I 30.

Zobacz także: Ile miejsc postojowych przypada na mieszkanie?

Garaż zamknięty

W garażu zamkniętym, znajdującym się w budynku inwentarskim, odległość w pionie między wrotami garażu a oknami tego budynku powinna wynosić co najmniej 1,5 m. Odległość ta może wynosić 1,1 m, jeżeli wykonano nad wjazdem do garażu daszek z materiałów niepalnych o wysięgu co najmniej 0,6 m od lica ściany, wysunięty obustronnie 0,8 m poza boczne krawędzie wrót garażu, lub jeżeli wrota garażu są cofnięte o 0,8 m od lica ściany.

Odległość wrót garażu wbudowanego lub przybudowanego od najbliższej krawędzi okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w tym samym budynku nie może być mniejsza niż 1,5 m w rzucie poziomym.

Zobacz także: Czy warto ogrzewać garaż w domu jednorodzinnym?

Dopuszczalność połączenia

Połączenie garażu z budynkiem wymaga zastosowania przedsionka przeciwpożarowego zamykanego drzwiami o klasie odporności ogniowej co najmniej E I 30.

Nie wymaga się zastosowania przedsionka przeciwpożarowego przed dźwigiem oddzielonym od garażu drzwiami o klasie odporności ogniowej co najmniej E I 60.

Wymaganie, o którym mowa powyżej nie dotyczy budynków mieszkalnych jednorodzinnych i rekreacji indywidualnej.

Zakazy

 W garażu nie wolno instalować studzienek rewizyjnych, urządzeń i przewodów gazowych oraz umieszczać otworów od palenisk lub otworów rewizyjnych przeznaczonych do czyszczenia kanałów dymowych, spalinowych i wentylacyjnych.

Zobacz także: O czym należy pamiętać budując garaż?