Na jakiej zasadzie klimatyzatory chłodzą?

Elementy składowe jednostki wewnętrznej klimatyzatora

Jednostka wewnętrzna, czyli urządzenie wiszące w pomieszczeniu składa się z wymiennika ciepła oraz wentylatora. Wymiennik ciepła to miedziana wężownica, w której płynie substancja o temperaturze parowania niższej niż otoczenie. Wentylator, który nadmuchuje powietrze wewnętrzne na wężownicę powoduje ogrzanie jej, a więc i czynnika w środku, który pod wpływem temperatury zaczyna parować. Pod wpływem odbioru ciepła z nadmuchiwanego powietrza następuje zmiana stanu skupienia czynnika. Rezultatem jest ochłodzenie strumienia powietrza, który następnie przepychany jest za pomocą wentylatora do pomieszczenia.

Nie tylko chłodzenie

Na wężownicy zachodzi może zachodzić także inny proces. Temperatura wewnątrz klimatyzatora jest na tyle niska by spowodować wykroplenie wilgoci na wymienniku ciepła (wężownicy miedzianej). Proces ten nazywamy osuszeniem powietrza. Tak schłodzone i osuszone powietrze dostaje się do pomieszczenia, w którym absorbuje naddatki energii (ciepła) oraz pochłania pewną ilość wilgoci.

Elementy składowe jednostki zewnętrznej klimatyzatora

Jednostka zewnętrzna klimatyzatora jest w budowie jest jak jednostka wewnętrzna. Jedyną różnicą jest rodzaj procesu jaki zachodzi w wymienniku ciepła. Ciepło odebrane od powietrza w pomieszczeniu opuszcza jednostkę zewnętrzną zmagazynowane w parach czynnika chłodniczego. W trakcie skraplania, para zamienia się w ciecz, a ciepło jest wyrzucane za pomocą wentylatora na zewnątrz urządzenia zewnętrznego.

Połączenie jednostki wewnętrznej i zewnętrznej

Jednostki wewnętrzna i zewnętrzna są połączone przewodami miedzianymi o różnych średnicach. Różnica wynika z odmiennych faz czynnika chłodniczego, który naprzemiennie występuje w postaci gazowej (większe przewody) oraz ciekłej (małe średnice przewodów. Jednak średnice przewodów wynikają nie tylko ze stanu skupienia czynnika w nich krążącego, ale także z mocy cieplnej jaka jest nimi transportowana.