Silikaty to wyroby wapienno-piaskowe (wapienno-krzemowe). Silikaty produkuje się ze składników takich jak: piasek, wapno i woda w proporcjach 9/0,7/0,3. Pod względem promieniotwórczości, silikaty to jedne ze zdrowszych materiałów budowlanych. Podczas produkcji silikatów nie używa się żadnych niebezpiecznych związków, a raz użyty materiał może być powtórnie wykorzystany po jego zmieleniu np. jako gruz pod fundamenty lub jako produkt do kolejnej produkcji.
Cegła dziurawka to rodzaj cegły ceramicznej z drążeniami. Wyróżniamy dwa rodzaje otworów: wozówkowe, najczęściej 2, które przebiegają wzdłuż dłuższego boku cegły, oraz drążenia główkowe – wzdłuż krótszego boku, (których najczęściej jest 3). Wymiary cegły dziurawki są takie same jak cegły pełnej i wynoszą: 250/120/65 mm z tolerancją wykonania wynoszącą +/- 3 mm. Zaletą cegły dziurawki jest jej duża izolacyjność, dlatego też jest bardzo często wykorzystywana do budowy ścian.
PVC (polichlorek winylu, polichloroeten, PCW, PCV) to rodzaj tworzywa sztucznego otrzymywanego w wyniku polimeryzacji chlorku winylu. PVC ma bardzo dużą wytrzymałość mechaniczną, jest także odporny na działanie różnych rozpuszczalników. Z PVC produkuje się m.in. wykładziny podłogowe, stolarkę okienną i drzwiową, listwy wykończeniowe, rury, elementy elewacji, folie itp. Wyróżniamy PVC twardy, PVC plastyfikowany, PVC suspensyjny i PVC emulsyjny.
Luksfery, nazywane także pustakami szklanymi to nieduże kształtki służące do wypełniania konstrukcji ścian i stropów. Wyróżniamy luksfery z szkła przezroczystego, kolorowego, gładkie a także o różnej fakturze. Luksfery stosuje się do wznoszenia przeszkleń zarówno w ścianach działowych jak i zewnętrznych. Z pomocą luksferów możemy stworzyć np. ozdobną ściankę działową w łazience, przeszklenie na klatce schodowej lub dodatkowe przeszklenie przy drzwiach lub oknach. Zalety luksferów to przede wszystkim ich duża dekoracyjność. Wykonując przeszklenie z luksferów w ścianie zewnętrznej, o ile nie przekracza ono 10% powierzchni ściany – możemy przybliżyć budynek do granicy działki na odległość mniej niż 4 m. Do wad luksferów możemy zaliczyć słabą izolacje termiczną.
Ulica to pas wąskiego terenu miejskiego, wydzielony w celu umożliwienia komunikacji pieszej i kołowej. Ulica jest jednym z czynników porządkujących zabudowę oraz określa układ przestrzenny miasta. Z ulicą bardzo często związany jest układ z podziemnej infrastruktury miasta (instalacje, media). W zależności od przeznaczenia wyróżnia się: ciąg piesze, spacerowe, ciągi ruchu komunikacyjnego a także aleje, bulwary i korso.
Wieża to budowla lub wyodrębniona część innej budowli na planie koła, owalu, wieloboku lub prostokąta, której wysokość jest znaczna, w stosunku do szerokości. W zależności od funkcji, rozróżnia się następujące rodzaje wież: wieże obronne najczęściej występujące w budowlach zamkowych i w murach miejskich zwanych także basztami - usytuowane w ciągu muru lub wewnątrz zamku oraz wierze przeprute - inaczej strzelnicze. Komunikacja wewnątrz wież najczęściej odbywała się pionowo za pomocą schodów lub drabin. Wieże najczęściej zwieńczano dachem namiotowym lub murowanym stożkiem. W XVII i XVIII wieku wieże straciły charakter obronny i zaczęły pełnić funkcje reprezentacyjne.
Belką nazywamy poziomy lub ukośny element konstrukcyjny budynku, który przenosi obciążenia pionowe i przekazuje je na podpory, takie jak: ściany, filary, kolumny czy słupy. Ze względu na materiał wyróżniamy: belki drewniane, stalowe, betonowe, żelbetowe oraz z kamienia. Według polskich norm, belką nazywamy podłużny element konstrukcyjny o wymiarach od 120/200 do 220/280 mm.
Elewacja to zewnętrzna powierzchnia ściany budynku. W zależności od położenia wyróżniamy elewację: frontową , tylną, boczną lub ogrodową. Elewacja z przodu budynku często nazywana jest także Fasadą. W skład elewacji wchodzą wszystkie elementy ozdobne, które się na niej znajdują (tympanon, boniowanie, itp..).
Atrium jest niezadaszonym pomieszczeniem wewnętrznym budynku. W domach w starożytnym Rzymie, atrium było centralnym pomieszczeniem w kształcie prostokąta, wokół którego znajdowały się pomieszczenie mieszkalne. W atrium bardzo często znajdowały się zbiorniki na wodę deszczową, które z biegiem lat zastąpiono fontanną. Bardzo często wokół atrium dach podtrzymywany był przez kolumny, a atrium było odpowiednikiem obecnego ogrodu. W atrium bardzo często można było spotkać, różnego rodzaju posągi oraz roślinność. Współcześnie terminem atrium określa się dziedziniec domów atrialnych oraz przeszklony dziedziniec w budynkach biurowych.
