De Stijl, inaczej nazywany neoplastycyzmem, w języku niderlandzkim oznacza po prostu "styl". De Stijl rozwijał się w pierwszych dwóch dekadach wieku XX. Jego nazwa pochodzi od tytułu czasopisma wydawanego na początku XX wieku. Styl ten bazował na podkreślaniu przeciwieństw. Cechy charakterystyczne to abstrakcja, przedkładanie natury ponad wytwór ludzkiej pracy, stosowanie podstawowych kolorów, unikanie dekoracji.
Styl empire, inaczej nazywany stylem cesarstwa, zaistniał na początku XIX wieku we Francji, intensywny rozwój przypadł na czasy Napoleona. W XIX wieku styl empire cieszył się popularnością w Polsce i Rosji. Styl ten funkcjonował w szeroko pojętej sztuce, inspirowany był osiągnięciami starożytnego Egiptu, Rzymu i Grecji. Cechy charakterystyczne stylu to symetria i przepych przejawiający się w dużej dozie dekoracyjności. Styl empire można rozpoznać po pojawiającej się w zdobieniach literze "N", która miała przypominać o wielkości Napoleona.
Masa solna - stosuje się ją do tworzenia przedmiotów, zazwyczaj niewielkich rozmiarów. Masa solna wykonywana jest z mąki, z soli i z wody, proporcje zazwyczaj to 1:1, ale trzeba je dostosowywać na bieżąco w razie potrzeby. Skład może być zmieniany w zależności od wielkości modelowanych rzeczy. Z masy solnej formuje się przedmioty, figurki, nieduże naczynia, następnie wypieka się ją w piekarniku, po ostygnięciu pokrywa się ją farbami.
Styl indyjski charakteryzuje się pewną dozą przepychu, ale balansującą na granicy kiczu. Mieszkanie w stylu indyjskim powinno uwzględniać intensywne kolory, w pewnym stopniu nawet jaskrawe, odpowiednie będą odcienie pomarańczowego, fioletowego i żółtego. To również kolorowe dodatki, tu i ówdzie rzucone poduchy, figurki słonia i drewniane szkatułki. Meble obowiązkowo wykonane z drewna, często nielakierowanego. Podłogi zaś z drewna egzotycznego.
Maszkaron, nazywany również maskaronem, z języka włoskiego to mascherone lub z francuskiego mascarone (stąd wymienna nazwa). Maszkaron to rzeźbiarski ozdobny detal architektoniczny przybierający kształt człowieka lub samej ludzkiej głowy, zazwyczaj z demonicznie wykrzywioną, groteskową miną. Popularne były o okresie gotyku, renesansu i baroku.
Styl Ludwika XIV, inaczej nazywany dworskim barokiem francuskim. Styl Ludwika XIV wyparł włoskie inspiracje na rzecz klasycyzmu, pojawił się właściwie we wszystkich sztukach. Cechy charakterystyczne to: drewno egzotyczne, marmur, złoto, bogate zdobnictwo (motywami kwiatowymi: nenufary, lilie), lustra - większość rzeczy była z wytłoczonymi inicjałami króla Ludwika. W tym okresie wynaleziono komodę.
Decoupage to technika zdobienia przedmiotów za pomocą papieru, najczęściej są to wzory wycięte z serwetek papierowych. Decoupage w tej wersji inaczej nazywany jest techniką serwetkową. Polega on na przyklejaniu, do różnych przedmiotów, kawałków papieru. Kolejny etap to lakierowanie, nakłada się tyle warstw lakieru, żeby warstwa papieru nie była wyczuwalna. Techniką decoupage'u można zdobić przedmioty z większości materiałów.
Styl afrykański wprowadza do wnętrz naturalne materiały, meble i dodatki wykonane są z drewna, z rattanu, z kokosu, a nawet z kości słoniowej. W ramach stylu afrykańskiego stosuje się tzw. kolory ziemi: brązowy, zielony, czerwony, żółty, pomarańczowy - jednak wszystkie mają przytłumioną barwę. W materiałach powinny przewijać się motywy zwierzęce - np. zasłony w panterkę lub w pasy zebry. Styl afrykański we wnętrzach często podkreśla się za pomocą dodatków kojarzących się z Afryką.
Pop-art początkowo był artystycznym nurtem sztuki powojennej, z czasem pojawił się także w aranżacji wnętrz. Ważną postacią pop-artu był Andy Warhol - przedmiotem jego twórczości stały się wytwory konsumpcyjnego społeczeństwa. Materiały często używane w pop-arcie to plastik, lateks, skóra. Wytwory tego nurtu z założenia balansują na granicy kiczu. Przeważają kolory mocne, a nawet jaskrawe: niebieski, czerwony, zielony i żółty.
Zazdrostka to rodzaj krótkiej zasłonki, najczęściej wieszana w dolnej części okna w kuchni. Zazdrostka może stanowić zarówno samodzielną ozdobę, jak i może towarzyszyć rolecie. Wykonywane są z różnych materiałów, pojawia się organza, bawełna, len, a nawet drewno.
Styl angielski stawia na ciepłą, rodzinną atmosferę. Styl angielski dopuszcza eklektyczne elementy, łączące nowoczesność i tradycję. Podstawą tego stylu jest przepych, zarówno w ilości mebli, jak i zdobień na nich. Styl angielski to przede wszystkim motyw roślinny, zwłaszcza kwiatowy, a także motyw kratki i motyw myśliwski. Kolorystyka ciepła: czerwony, błękitny, fioletowy i różowy. Naturalne materiały: drewno, len, bawełna.
Styl ekologiczny jest ściśle związany z naturą. W obrębie stylu ekologicznego stosuje się surowce naturalne – drewno, glinę, bawełnę, len, wiklinę. Nawiązanie do natury przejawia się również w kolorach, stosuje się barwy ziemi – beże, brązy, zielenie. Obecnie w stylu ekologicznym urządza się nie tylko wnętrza, lecz buduje się całe domy, np. z gliny.
