Tynk mineralny czy akrylowy?

Każdy z nich charakteryzuje się różnymi właściwościami, których podstawą jest odmienny skład chemiczny i charakter wiązania. Tynki mineralne wykonane są na bazie cementu i wapna. Spoiwem tynku akrylowego jest dyspersja żywicy akrylowej. Odmienny skład chemiczny nie tylko wpływa na sposób wiązania, ale i na różne właściwości fizyczne. Główne cechy tynków to: elastyczność tynku akrylowego, co zapobiega powstawaniu rys na elewacji oraz paroprzepuszczalność tynku mineralnego, która jest ważna w przypadku stosowania do izolacji wełny mineralnej. Ich zużycie jest podobne i wynosi ok. 3 kg na metr kwadratowy. Oba tynki są równie trwałe, wytrzymują około 30–40 lat. Są łatwe w konserwacji, poza tym można je myć wodą pod ciśnieniem i malować farbami. 

Tynk mineralny

Tynki mineralne sprzedawane są w postaci suchej mieszanki, z której po dodaniu wody wyrabiana jest masa gotowa do użycia. Z uwagi na to są tańsze, ale za to trudniejsze i bardziej pracochłonne w wykonaniu w porównaniu z tynkami akrylowymi, a wybór ich kolorów mniejszy. Tynki mineralne występują jedynie w jasnych pastelowych kolorach. Wyróżniającą cechą tynków mineralnych jest ich wysoka paroprzepuszczalność oraz to, że dobrze się sprawdzają w trudnych i zmiennych warunkach atmosferycznych.

Tynk akrylowy

Tynki akrylowe produkowane w postaci gotowego do użycia produktu, nie wymagają dużego nakładu pracy. Chcąc uniknąć problemu zarysowań tynku, uszkodzeń mechanicznych i przebarwień, eksperci polecają stosowanie tynku akrylowego, który jest elastyczny i odporny na odkształcenia podłoża. Tynk akrylowy jest materiałem szczelnym i wysoko odpornym na działanie wilgoci, przez co, jego paroprzepuszczalność jest mniejsza. Niestety cena jednak nie przemawia na jego korzyść. Tynki akrylowe są średnio trzykrotnie droższe niż mineralne, za to kolorystykę mają bardzo zróżnicowaną.