Sprawdzonym rozwiązaniem izolacji cieplnej budynku są Bezspoinowe Systemy Ociepleń. Jest to jeden z najważniejszych jego elementów. Odpowiednio dobrany i wykonany wpływa na trwałość elewacji i energooszczędność inwestycji.
Podstawowe zasady
Zasady prawidłowego wykonania Bezspoinowego Systemu Ociepleń są proste. Najważniejsze reguły to:
1. Zaprawa klejąco – szpachlowa, zbrojona z włókna szklanego, wykończona cienkowarstwowym tynkiem nawierzchniowym musi wykazywać odpowiednio wysoką wytrzymałość na uderzenie i przebicie.
2. Zastosowanie warstwy zbrojonej o zwiększonej odporności zalecane jest w strefie przyziemia, do wysokości dwóch metrów nad poziomem terenu i w strefach o podwyższonym ryzyku wystąpienia uszkodzeń mechanicznych.
3. Dodatkowo zabezpieczają elewację farby silikonowe lub farby na bazie dyspersji organicznych o podwyższonej przyczepności, odporności na szorowanie i nasiąkliwości
4. Powstawaniu rys i pęknięć w narożach otworów w elewacji zapobiega właściwe mocowanie płyt izolacyjnych i zrobienie warstwy zbrojeniowej, zwłaszcza w miejscach narażonych na powstawanie naprężeń.
5. Analiza stanu naprężeń podłoża, wybór właściwych materiałów izolacyjnych oraz materiałów warstwy zbrojeniowej i ich prawidłowe zamocowanie oraz zachowanie odpowiednich zakładów tkaniny zbrojącej zapobiega pojawianiu się rys o różnym układzie na powierzchni wyprawy.
6. Warstwa zbrojeniowa w dużym stopniu zapewnia odporność na działanie sił udarowych i przeciwdziała skutkom naprężeń termicznych na styku z wyprawą tynkarską. Siatka zbrojąca musi być całkowicie zatopiona w zaprawie w połowie grubości warstwy i tworzyć warstwę ciągłą z kilkunastocentymetrowymi zakładkami.
Zobacz także: Jak wygląda właściwe utrzymanie elewacji?
Kolorystyka elewacji
Kolor na elewacji będzie się nieco zmieniał, z powodu promieniowania UV, jest to naturalny proces odbarwiania farb i tynków. W czasie wyboru koloru elewacji wskazane jest ograniczenie się tylko do kolorów o współczynniku odbicia światła powyżej 25. Zapobiegnie to na nadmiernemu nagrzewaniu się powierzchni, dzięki temu można uniknąć pękaniu wyprawy tynkarskiej. Wybór powłok finalnych (farby, tynki) należy też ograniczyć do tych, które zawierają substancje o czynnym działaniu biocydowym. Należy też pamiętać o systematycznej dbałości o czystość elewacji, czyli należy usuwać z niej kurz, sadzę, zarodniki grzybów i glonów.
Nawet niewielkie uszkodzenie wyprawy tynkarskiej może w znacznym stopniu osłabić systemu ociepleń na oddziaływanie czynników zewnętrznych i przyspieszyć proces niszczenia. Gradienty temperatury i spowodowane nimi różnice odkształcalności tynku i podłoża powodują powstawanie naprężeń. Podobnie działają też zmiany wilgotności. W procesie wysychania ściany pojawiają się skurcze, które prowadzą do zarysowania i osłabienia przyczepności tynku do podłoża. Pęknięcia wyprawy tynkarskiej przyspieszają transport wilgoci w głąb systemu ociepleń, któremu towarzyszy migracja soli wapiennych, a później krystalizacja i ekspansja. Efekty ekspansywne prowadzą do erozji i ubytków masy tynkowej, a także do spadku wytrzymałości. Wtedy mogą pojawić się rysy termiczne i skurczowe, odspojenia tynku i ubytki.
Zobacz także: W jaki sposób dobrać materiał na elewację?
Bardzo ważne jest przestrzeganie zasad aplikacji farb i tynków. Można jest znaleźć w dokumentacji technicznej, dotyczą one m.in. przestrzegania odpowiednich proporcji mieszania wyrobów, nanoszenia na suche podłoże, prowadzenia prac w warunkach i temperaturach dla nich właściwych, zachowanie przerw technicznych.