Czynnik chłodniczy niebezpieczny dla zdrowia człowieka
Czynnikiem chłodniczym (roboczym) w instalacjach klimatyzacyjnych są przeważnie freony. W starych instalacjach (obecnie już wycofany z użycia) freon R14, w nowych nowoczesne freono pochodne R410A, R407C. Pod względem toksyczności najbardziej trujący jest R14. Obecne instalacje zaopatrzone w ten czynnik są likwidowane i zamieniane na układy z freonami ekologicznymi o zerowej toksyczności. Mimo braku szkodliwego wpływu na zdrowie (zatruć itp.), freony nadal stanowią zagrożenie dla życia człowieka ze względu na to, że wypierają tlen z pomieszczenia. Wówczas następuje ryzyko uduszenia się. Ryzyko takie występuje głównie przy większych instalacjach freonowych (najczęściej VRV, gdzie ilości czynnika są duże).
Zobacz także: Klimatyzator w mieszkaniu: koszty zakupu i utrzymania
Dostanie się powietrza do instalacji
Kolejnym zagrożeniem w przypadku dopuszczenia do nieszczelności instalacji jest jej uszkodzenie przez zassane powietrze. Powietrze mieszając się z freonem będzie powodowało nierównomierną pracę sprężarki, a w drastycznych przypadkach jej spalenie lub zatarcie. Sprężarka jako serce systemu klimatyzacyjnego jest również najdroższym elementem do naprawy i wymiany, a długość jej pracy jest równoznaczna z długością działania klimatyzacji.
Zobacz także: Jak działa wentylacja wywiewna?
Próba szczelności
W instalacjach klimatyzacji SPLIT, MULTISPLIT ciśnienie wewnętrzne wynosi około 2,8–3,0 MPa. Za każdym razem należy sprawdzić ciśnienie pracy układu w dokumentacji techniczno ruchowej (lub na tabliczce znamionowej urządzenia lub sprężarki). Ciśnienie próbne to 1,5 wartości ciśnienia. Instalację napełniamy azotem lub innym obojętnym gazem szlachetnym (nie wchodzącym w reakcje chemiczne z miedzią). Tak napełnioną instalację pod ciśnieniem około 4,5 Mpa pozostawiamy na 24 h. Po tym czasie odczytujemy ciśnienie na instalacji, i spuszczamy gaz, i jeśli wszystko jest szczelne, napełniamy freonem. Spadek ciśnienia na testowanej instalacji nie powinien przekroczyć 2%.