Cementowa
Jej głównym spoiwem jest cement portlandzki. Zaprawa cementowa jest szczególnie polecana do stosowania w miejscach występowania dużego obciążenia. Nadaje się do wykonywania posadzek, a także murowania i łączenia prefabrykatów. Sprawdza się przy osadzaniu elementów stalowych, takich jak kotwy, słupki czy balustrady. Może być używana jako warstwa ochronna. Jest odporna na działanie wody i wilgoci. Zaprawa cementowa jest również używana do produkcji różnych wyrobów wylewanych w formach.
Zobacz także: W jaki sposób wykończyć drewno?
Cementowo-wapienna
Jest najczęściej stosowaną zaprawą przy wykonywaniu robót tynkarskich i murarskich, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Dzięki dodatkowemu występowaniu wapna, zaprawa taka lepiej się wyrabia, jest mocniejsza, zapewnia większy dopływ powietrza. Zaprawa cementowo-wapienna jest „cieplejsza” od cementowej. Większa ilość wapna w stosunku do cementu wydłuża czas wiązania i twardnienia zaprawy cementowo-wapiennej.
Wapienna
Obecnie rzadko stosowana, ze względu na niską odporność na działanie wilgoci i czynników atmosferycznych. Z tego powodu nadaje się raczej do robót murarskich nad poziomem terenu i robót tynkarskich wewnątrz budynku. Zaletą zaprawy wapiennej jest jej duża ciepłochłonność.
Zobacz także: Jak przygotować emulsję pod podłoże?
Gipsowa
Najczęściej używana jako mieszanina spoiwa gipsowego z wodą, bez kruszywa – zaczyn gipsowy. Właśnie z takiej mieszaniny wyrabia się płyty g-k oraz elementy ozdobne. Służy również do łączenia tych elementów oraz do wykańczania ścian – gładź gipsowa. Zaprawy gipsowe są mało odporne na wilgoć, dlatego nie zaleca się ich stosować w pomieszczeniach wilgotnych, a tym bardziej na zewnątrz.
Zaprawa gipsowa powoduje korozję elementów metalowych, takich jak gwoździe czy śruby. Zaleca się stosowanie stali nierdzewnej.
Gipsowo-wapienna
Od zapraw gipsowych różnią się jedynie występowaniem dodatku wapna, który poprawia jego urabialność. Właściwości i zastosowanie jest takie samo jak zapraw gipsowych.