Farba fasadowa
Farby fasadowe powinny przede wszystkim charakteryzować się stosunkowo dużą elastycznością w niskich temperaturach, ale też odpowiednią paro-przepuszczalnością i odpornością na agresywność środowiska w tym na promieniowanie UV.
Farba elewacyjna
Farby elewacyjne stosuję się głównie do renowacji, rzadziej do malowania nowych inwestycji z tynkiem cienkowarstwowym.
Zobacz także: Dlaczego farba na elewacji się łuszczy?
Farby akrylowe
Najpopularniejszą grupę stanowią farby akrylowe. Jednak nie można ich stosować w rejonie dużego zanieczyszczenia tlenkami, działającymi w charakterze kwasów. Farba taka wykazuje się stosunkowo dobrym kryciem, wykonana z niej powłoka ma równą grubość, nie traci intensywności kolorów w trakcie użytkowania. Użycie takiej farby umożliwia łatwe zmywanie zabrudzeń. Jednakże podstawową wadą tych farb jest ich mała paro-przepuszczalność. Jest to istotna wada w sytuacji ocieplenia ścian metodami lekko mokrymi, gdyż może doprowadzić do niepotrzebnej kondensacji pary wodnej w izolacji z wełny mineralnej co może skutkować drastycznym podwyższeniem jej współczynnika przewodzenia ciepła, a w rezultacie zmianą miejsca punktu rosy.
Farby silikonowe
Tych wad nie posiadają farby silikonowe, które mają stosunkowo dużą paro-przepuszczalność, dodatkowo są niewrażliwe na działanie kwasów przy dużych właściwościach hydrofobowych. Uzasadnione jest ich zastosowanie przy dużym ruchu ulicznym.
Zobacz także: Farby i środki do gruntowania – vademecum
Farby silikatowe
Najwyższą trwałością charakteryzują się farby krzemionkowe lub inaczej silikatowe. Tutaj spoiwo w sposób chemiczny wiąże się z podłożem gwarantując maksymalną spójność. Z uwagi na sposób wiązania nie można ich stosować na inne powłoki - jedynie na surowe tynki o zgodnym chemicznie składzie. Nadają się szczególnie w sytuacjach ścian narażonych na wyjątkowo agresywne chemicznie czynniki środowiska.
Zobacz także: Zastosowanie wyrobów silikatowych