W kwietniu bieżącego roku przeciętna bezwzględna różnica pomiędzy tymi stawkami łącznie w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Poznaniu i Gdańsku wyniosła 16 756 zł. Tym samym osiągnęła ona najwyższy poziom od początku 2010 r. W ubiegłym miesiącu najwyższy upust, jaki udało się wynegocjować kupującemu wyniósł prawie 400 tys. zł i stanowił blisko jedną trzecią wyjściowej stawki. Najniższa dotychczas wartość obliczanej różnicy została odnotowana w grudniu minionego roku, kiedy to ostateczne ceny były średnio niższe o 9 175 zł od ich początkowych poziomów.
Taki rozwój wypadków nie musi jednak koniecznie świadczyć o tym, że osoby sprzedające mieszkania godzą się obecnie na większe ustępstwa w trakcie negocjacji. Opisana sytuacja może być za to efektem poprawy na rynku oraz większej wiary kupujących w ich możliwości finansowe. Osoby o zasobniejszym portfelu przekonane, że ceny osiągnęły już atrakcyjny poziom powróciły na rynek nieruchomości. Warto tutaj przywołać wydarzenia z ostatnich dwóch lat.
Zobacz: Księga wieczysta i hipoteka
Z nadejściem kryzysu finansowego i wywołanym przez niego zastoju w nieruchomościach - najtrudniej było znaleźć chętnych właśnie na duże jednostki mieszkalne. Z kolei zainteresowanie lokalami średniej wielkości lokalami obniżyło się w najmniejszym stopniu. Wraz z poprawą sytuacji gospodarczej również i sektor większych mieszkań zaczął łapać drugi oddech. Obecnie, gdy wskaźniki ekonomiczne zaczynają przyśpieszać, a na rynek nieruchomości powróciła stabilizacja - duże lokale częściej są przedmiotem transakcji.
Trzeba zaznaczyć, że upust na poziomie kilku procent w wypadku większych mieszkań, o wyższej cenie całkowitej może stanowić już znaczną kwotę bezwzględną. Z tego też względu wzrost przeciętnej kwoty stanowiącej różnice pomiędzy stawkami początkowymi, a transakcyjnymi można traktować, jako rezultat między innymi większej liczby dużych lokali zmieniających właściciela.
Zobacz serwis: Dom i prawo