W polskim systemie prawnym istnieje wiele składników majątkowych, które podlegają amortyzacji. Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w sposób szczegółowy określa, jakie składniki majątkowe podlegają, a jakie nie podlegają amortyzacji.
Prawa majątkowe podlegające amortyzacji
Zgodnie z art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
Zobacz serwis: Umowy w nieruchomościach
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty.
Powyżej wskazane prawa dotyczą przewidywalnego okresu używania dłuższego niż rok, wykorzystywanego przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, zwane środkami trwałymi.
Jakie składniki majątku i inne prawa podlegają amortyzacji - niezależnie od okresu używania
Niezależnie od przewidywanego okresu używania amortyzacji polegają:
1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",
2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3) składniki majątku nie stanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy dzierżawy, umowy najmu lub innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami składniki te są zaliczane do składników majątku podatnika (korzystającego) - zwane także środkami trwałymi,
4) tabor transportu morskiego w budowie.
Zobacz także serwis: Spółdzielnia mieszkaniowa
Reasumując, należy zauważyć, iż występują różne stawki na podstawie których amortyzuje się nieruchomości. Wówczas, gdy podatnik nie jest w stanie określić wartości początkowej – bierze się pod uwagę wysokość ustaloną przez powołanego przez podatnika biegłego, przy uwzględnieniu ceny rynkowej.
Podstawa Prawna:
- ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. Nr 54 poz. 654).