Najszersze miejsce liścia znajduje się poniżej połowy długości blaszki liściowej. Brzeg liścia jest falisty, najczęściej z czarną osią środkową i drobnymi, łączącymi się tylko przy brzegu nerwami bocznymi. Najmłodsze liście, jak u wszystkich paproci, są ślimakowato zwinięte. Charakterystyczne dla tego gatunku są kupki zarodniowe, znajdujące się na dolnej stronie liści zarodnionośnych. Wyglądają jak ukośne, czarne paski długości 1,5–4 cm, ułożone bliżej osi niż brzegu liścia.
Dzięki ozdobnym liściom zanokcica nadaje się do kompozycji z innymi roślinami – stanowi tło dla aranżacji i nadaje jej charakter.
Uprawa i pielęgnacja zanokcicy
Roślinę tę można ustawić w miejscu cienistym. Asplenium nie lubi bezpośredniego nasłonecznia. Optymalna temperatura dla zanokcicy powinna wahać się w granicach 20ºC, w okresie zimowym kilka stopni mniej. Asplenium lubi zraszanie i stale wilgotną glebę. W okresie zimowym ograniczamy podlewanie i zaprzestajemy nawożenia.
Zobacz także: Jak dbać o paprocie w ogrodzie?
Rozmnażanie zanokcicy
Roślinę ta można rozmnażać poprzez podział podczas przesadzania. Zabieg ten wykonujemy wiosną. Młode rośliny wraz z częścią bryły korzeniowej oddzielamy od rośliny matecznej. Następnie wkładamy je do wybranego podłoża i zraszamy wodą. Po kilku tygodniach nowa roślina zakorzeni się. Kiedy pojawią się nowe liście roślinę można przenieść do jaśniejszego miejsca i traktować jak dorosły okaz.
Zobacz także: Asplenium (Asplenium)
Doniczka zanokcicy powinna być dość mała, w zbyt dużej doniczce zanokcica wolniej rośnie. Kwiaty przesadzamy wiosną, dopiero wówczas gdy bryła korzeniowa przestaje mieścić się w doniczce. Zanokcica wykorzystywana jest także w lecznictwie – z korzeni zanokcicy produkowane są leki ziołowe.
Zanokcica jest powszechnie uprawiana. Dała początek wielu odmianom, np. Asplenium nidus 'Fimbriata' o głęboko wcinanych brzegach blaszki liściowej. To gatunek paproci często spotykany w naszych kwiaciarniach.
Zobacz także: Okno kwiatowe – zakładanie i prowadzenie