Zioła w przeszłości
Jeszcze do XIX wieku stanowiły one podstawę wszelkich preparatów medycznych. Otrzymywane z nich substancje, jak glikozydy czy alkaloidy służyły do codziennego użytku. Ogródki ziołowe były niezwykle popularne.
Pierwsze wzmianki o wyrabianiu leków na podstawie ziół (głównie tymianku i kolendry) pochodzą już ze starożytnych Chin. Potem zagościły one także w Egipcie. Także w Grecji i Rzymie bardzo chętnie korzystano z ziół w medycynie. W średniowieczu modę na zioła upowszechniali benedyktyni oraz cystersi, którzy nie tylko masowo tłumaczyli poradniki medyczne starożytnych, ale także sami zakładali ogródki ziołowe w pobliżu klasztorów czy kościołów.
Zobacz także: Kiedy przesadzać?
Rozwój nauki, który miał miejsce w XIX wieku, spowodował, że zioła zaczęto wycofywać powoli ze szpitali. Jako lekarstwa były one nadal traktowane na wsi, gdzie wiedza o nich była przekazywana z pokolenia na pokolenie, jednak już w dużych miastach zastępowano je lekami syntetycznymi. Było to spowodowane między innymi rozwojem chemii.
Dziś jednak następuje powrót do ziołolecznictwa. W aptekach pełno jest preparatów produkowanych z ziół, stosuje się je na wzmocnienie włosów i paznokci, na problemy trawienne, na wzmocnienie odporności czy też na problemy ze snem. „Leki” te nie mają efektów ubocznych, ale też nie są one tak skuteczne jak zwykłe lekarstwa, należy o tym pamiętać. Żadne zioła nie zastąpią prawdziwego leczenia.
Hodowla domowa
Ponieważ zioła pochodzą z miejsc, w których panuje klimat ciepły, powinniśmy im zapewnić odpowiednie warunki słoneczne. Najlepiej jest ustawić donicę z ziołami na parapecie, po tej stronie mieszkania, które jest najdłużej nasłonecznione. To z pewnością korzystnie wpłynie na rozwój naszego domowego ogródka.
Zioła potrzebują gleby lekko przewiewnej, o odczynie lekko zasadowym. Wiąże się to znowu z ich naturalnym środowiskiem. Zwykle bowiem występują one na podłożu skalistym, gdzie mamy do czynienia z glebą wapienną.
Pielęgnacja ich sprowadza się do spulchniania gleby, podlewania i ewentualnego przycinania.
Zobacz także: Przygotowanie ziół do użycia wewnętrznego
Przykłady
- kolendra (zapachowo przypomina anyż; używa się jej jako przyprawy do pierników, ciast oraz wędlin);
- lawenda (ma właściwości relaksujące, dlatego dodaje się ją często do różnego rodzaju kosmetyków; podobno lawenda ustawiona w sypialni, pomaga zasnąć);
- melisa (używa się jej jako przyprawy do mięs i ryb);
- bazylia (przyprawa bardzo popularna we Włoszech; używa się jej do makaronów, mięs czy sałatek);
- tymianek (ma działanie dezynfekujące i odkrztuszające).