Spadek na zewnątrz
Taras trzyma się na płycie konstrukcyjnej. Powinna ona być zamontowana nieco niżej niż płyta stropowa w pomieszczeniu przylegającym. Inaczej woda z zalewanego deszczem tarasu może przelewać się przez próg. Z tego samego powodu górna płaszczyzna płyty konstrukcyjnej powinna być ukształtowana ze spadkiem na zewnątrz, czyli od ściany przylegającej do tarasu. Wówczas deszcz będzie mógł swobodnie spływać do rynien otaczających taras.
Jeżeli spadku nie ma, na płycie trzeba zrobić wylewkę – tzw. podkład spadkowy o nachyleniu 1–2% (1–2 cm na metrze długości). Najlepiej wykonać go bezpośrednio na płycie (minimalna grubość to 20 mm). Jeżeli z różnych względów zastosowanie tak grubej warstwy wylewki jest niemożliwe, należy użyć szybko twardniejącej zaprawy, którą można układać w warstwie o grubości 5–30 mm.
Zobacz także: Jaki materiał wybrać do wykończenia tarasu?
Niezależnie od tego, jaki materiał będzie zastosowany, należy wcześniej pokryć płytę konstrukcyjną warstwą kontaktową, stosując emulsję gruntującą.
Termoizolacja i hydroizolacja tarasu
Na podkładzie spadkowym trzeba położyć zabezpieczenie przeciwwilgociowe i termoizolację. Najpierw należy wykonać paroizolację ze specjalistycznych pap lub folii. Warstwę termoizolacyjną mogą natomiast stanowić płyty styropianowe, najlepiej z frezowanymi obrzeżami, ułożone „na mijankę”.
Aby uniknąć zawilgocenia warstwy termoizolacyjnej, warto zastosować dodatkową warstwę izolacji, np. z folii wywiniętej na ścianę. Niewygodnego wywijania folii na ścianę można uniknąć, używając samoprzylepnych profili dylatacyjnych z fartuchem z folii. Teraz kolej na warstwę dociskową, na której potem położone zostaną płytki.
Po wyschnięciu warstwy dociskowej należy przystąpić do wykonania hydroizolacji podpłytkowej. W tej roli doskonale sprawdzają się nowoczesne izolacje bezspoinowe, tzw. płynne folie i zaprawy uszczelniające, które wraz z systemem taśm, narożników i mankietów uszczelniających tworzą bardzo skuteczne systemy izolacji przeciwwodnych.
Zobacz także: Jak zaprojektować przestronny taras?
Przed przystąpieniem do nakładania folii w płynie, należy zagruntować warstwę dociskową. Emulsję tę nakłada się przynajmniej w dwóch warstwach. Tego typu bezspoinowe folie w płynie są niezawodne, trwałe i bardzo skuteczne.
Dylatacja pozioma i pionowa
W naszym klimacie każdy taras w ciągu roku jest narażony na znaczne różnice temperatur. To narzuca konieczność wykonania w trakcie budowy szczelin dylatacyjnych. Będą one niwelowały naturalne rozszerzanie się i kurczenie materiałów, z których zbudowany jest taras, zapobiegając pękaniu poszczególnych warstw. Należy je wykonać zarówno w wylewce kształtującej spadek, jak i w warstwie dociskowej – tak, by dzieliły płyty na pola o bokach nie większych niż 2,5/2,5 m. Ważne jest też, by przebiegały dokładnie jedna nad drugą. Należy także pamiętać o pionowej szczelinie dylatacyjnej między stykiem ściany, słupów itp. a warstwami tarasu. Na tarasach o szerokości mniejszej niż 3 m dylatacje nie są konieczne. Lepiej jednak nie rezygnować z nich w miejscach styku tarasu ze ścianami. Szczeliny dylatacyjne należy wypełnić materiałem elastycznym, na przykład silikonem sanitarnym.
Zobacz także: O czym należy wiedzieć dobierając system izolacji?
Profesjonalne kleje do płytek tarasowych
Płytki na tarasie powinny być mrozoodporne i nienasiąkliwe, a zarazem odporne na ścieranie. Do ich przyklejenia konieczne będą zaprawy nie tylko elastyczne, ale i dające możliwość przyklejenia płytki do podłoża całą jej powierzchnią. Do klejenia płytek na tarasie można użyć zaprawy o podwyższonej przyczepności. Taka zaprawa pozwala przyklejać wszystkie płytki ceramiczne, ale też płyty cementowe, betonowe lub kamienne. W przypadku płytek mogących ulegać przebarwieniom w kontakcie z szarym cementem należy użyć innego rodzaju kleju.
Fuga cementowa
Spoiny między płytkami wypełni elastyczna fuga cementowa. Jeśli posadzka tarasu wykonana jest z materiałów o porowatej strukturze, a zatem stanowi powierzchnię nieodporną na wodę i zabrudzenia, należy ją pokryć środkiem ochronnym, który ma właściwości impregnujące i antypoślizgowe.
Zobacz także: Jak skutecznie spoinować?
Trwała i stabilna balustrada
W czasie prac remontowych na tarasie musimy bezwzględnie zbadać, czy balustrady są mocno związane ze ścianami budynku i płytą tarasową. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości – a już na pewno wtedy, gdy balustrada rusza się w strefie połączenia – takie miejsca należy rozkuć. Po odpyleniu i zwilżeniu wodą mocowania można odtworzyć, używając szybkowiążącej zaprawy montażowej. Należy jednak pamiętać o jednym: żeby gniazda połączeniowe wypełniać zaprawą w miarę szybko, ponieważ w warunkach optymalnych wiąże ona już w 15 do 20 minut.
Źródło: Andrzej Błaszczuk, Grupa Atlas