Krycie domów blachą płaską było powszechnie stosowane kilkadziesiąt lat temu. Blachy dachowe obecnie produkowane, wizualnie nie różnią się od tych stosowanych w przeszłości. Posiadają natomiast lepsze parametry i są odporne na korozję. Ich trwałość jest większa, ale to zależy również od ich prawidłowego montażu.
Blacha płaska jest sprzedawana w arkuszach lub rolkach. Na dachach układana jest w postaci pasów szerokości ok. 60–70 cm, i długości w zależnej od długości posiadanego materiału. Najlepiej jeśli długość pasów odpowiada odległości okapu i kalenicy. Nie jest wtedy konieczne poziome łączenie blachy. Blacha płaska może występować także w postaci drobnowymiarowych płytek w kształcie prostokątów czy łusek. Ten rodzaj blach płaskich polecany jest szczególnie przy dachach stromych.
Pokrycie z blachy płaskiej układa się na warstwie sztywnej wstępnego krycia. Najczęściej jest to warstwa desek grubości ok. 2 cm. Deski powinny być układane w odstępach 2–3 cm, na nich powinno ułożyć się warstwę wodoszczelną. Warstwa ta powinna być wykonana ze specjalnej foli, posiadającej żłobienia lub wypustki co daje możliwość wentylacji pomiędzy blachą i warstwą desek. Taka nierówna folia powoduje odsunięcie blachy od desek co tłumi drgania blachy oraz dźwięki podczas deszczu lub silnych powiewów wiatru.
Łączenia blach
Połączenia blach wykonywane są na tzw. rąbek. Połączenia pionowe, czyli te prostopadłe do okapu i kalenicy, są wykonywane na rąbek stojący. Może to być rąbek pojedynczy, gdzie tylko jedna z blach łączonych jest zawijana, podwójny – gdzie obie blachy są zawijane, lub pojedynczy kątowy – gdzie rąbek jest równoległy do przykrycia. Poziome połączenia wykonuje się jako rąbek leżący. Należy przy tym pamiętać o kierunku zakładu, aby był on zgodny z kierunkiem spadu połaci.
Mocowanie blachy do konstrukcji dachu
Mocowanie blachy do konstrukcji dachu wymaga odpowiednich rozwiązań. Niewskazane jest mocowanie blachy za pomocą wkrętów lub gwoździ ze względu na pogorszenie jej szczelności oraz odebranie swobodnej „pracy” blachy w wysokich temperaturach. Ze względu na temperaturową rozszerzalność blachy, powinna mieć ona zapewnioną możliwość pracy. Wykonuje się wtedy specjalne mocowania w miejscach połączeń blach – rąbkach. Połączenia te z drugiej strony muszą zapewnić szczelne połączenia i brak możliwości oderwania się blachy.