Tradycyjny układ warstw dachu to, kolejno od konstrukcji nośnej, paroizolacja, termoizolacja, hydroizolacja i warstwa ostatecznego pokrycia dachu. W przypadku dachów płaskich pojawia się problem odpływu wody z dachu. Warstwa izolacji przeciwwodnej, w takim przypadku powinna być bardzo szczelna i wytrzymała na uszkodzenia. Ze względu na kształt dachów płaskich są one częściej „odwiedzane” przez ludzi niż dachy strome. Każde naprawy na dachu powodują że ekipy naprawcze po nim chodzą i co za tym idzie pokrycie dachu i znajdująca się pod nim izolacja (czasami to dwa w jednym – papa jest zarówno przykryciem i hydroizolacją) ulegają zniszczeniu. Chcąc zapobiec takim sytuacjom dachy płaskie konstruuje się jako odwrócone.
Konstrukcja dachów odwróconych polega na tym, że warstwa chroniąca budynek przed wnikaniem wody znajduje się bezpośrednio na konstrukcji nośnej dachu, a na niej dopiero warstwa ocieplenia i warstwy wykończeniowe. Izolacja wtedy jest osłonięta innymi warstwami, dzięki czemu jej uszkodzenie jest trudne i może powstać jedynie przez błędy montażowe. Jako hydroizolacje układa się papy bitumiczne. Często stosuje się dwie warstwy papy termozgrzewalnej. Do ocieplana dachów odwróconych stosuje się specjalne materiały. Powinny być one odporne na obciążenia i wilgoć. Takie warunki spełnia polistyren ekstradowany – XPS.
Do ocieplania dachów odwróconych nie nadają się tradycyjnie używane materiały. Nie należy mylić płyt XPS z EPS – powszechnie nazywanym styropianem.
Warstwę ocieplenia należy zabezpieczyć przed podrywaniem przez wiatr. Układa się na niej ciężkie płyty lub zasypuje żwirem.
Przy takim układzie warstw woda opadowa zatrzymuje się na warstwie hydroizolacji i to z niej należy zapewnić skuteczne odprowadzenie wody. Powierzchnie dachu płaskiego ukształtowuje się najczęściej ze spadkiem do środka dachu. W miejscu, w którym zbiera się woda, znajduje się rura spustowa poprowadzona wewnątrz budynku lub kanały odprowadzające wodę do rury spustowej znajdującej się na zewnątrz.