Surowcami pomocniczymi przy produkcji ceramiki budowlanej jest piasek kwarcowy. Podstawowym elementem jest kaolin składający się z glinokrzemianów.
Proces produkcji
Aby uzyskać jednorodny skład całość miesza się i rozdrabnia w młynach. Następnie poddaje się mieszaniu z wodą w jednolitą masę. Taką surówkę poddaje się formowaniu. Aby uzyskać pożądaną wytrzymałość uformowaną masę poddaje się suszeniu. Przyszłe uformowane elementy cegieł poddaje się wypalaniu piecach w temperaturze 850ºC do 1000ºC. Zabieg ten ma na celu pozbycie się wody związanej chemicznie.
Związki chemiczne
Oczywiście, aby materiał mógł być poddany formowaniu musi być w pewien sposób jednorodny i pozbawiony pewnych związków. Należą do nich sole rozpuszczalne, np. siarczany sodu i magnezu oraz margiel. Najbardziej niekorzystnie wpływa margiel - jest to związek węglanu wapnia z domieszką cząstek ilastych. Cząstki ilaste wprowadzają element zmienności trudny do przewidzenia w zależności od wilgotności. Dlatego margiel w kontakcie z wodą potrafi zwiększyć swoją objętość nawet trzykrotnie, co zmienia układ naprężeń w cegle, których element ceglany nie jest w stanie przenieś. Taki stan skutkuje powstawaniem rys. Sole rozpuszczalne na skutek krystalizacji również powodują lokalne pęcznienie w postaci wykwitów.
Zastosowanie
Najbardziej powszechna jest cegła pełna. Ma stosunkowo dobre parametry wytrzymałościowe i małą nasiąkliwość. Można za jej pomocą wykonywać ściany zewnętrzne oraz wewnętrzne ściany konstrukcyjne, ściany osłonowe i ewentualnie działowe (duży ciężar). Można również wykonywać z niej łuki oraz ławy fundamentowe.
Polecamy: Do jakich prac zaangażować murarza
Średnia waga takiej cegły wynosi 3,6 kg, średni współczynnik przewodzenia ciepła 0,70 - 0,75 (W/mK).
Do ścian działowych i konstrukcyjnych budynków niskich można zastosować cegły dziurawki, lub kratówki. Dzięki otworom mają niższą gęstość strukturalną co wpływa na ich termoizolacyjność, ale obniża wytrzymałość na ściskanie.
Czytaj także: Cechy szklanych przegród