Wśród taśm stabilizujących można wyróżnić, między innymi, tak zwaną taśmę plisującą, która jest mniej wygodna przy upinaniu, natomiast dość efektowna po ściągnięciu tkaniny. Taśma flamandzka jest taśmą, która po ściągnięciu tkaniny zbiera tkaniny w trzy fałdy delikatnie rozszerzające się u góry. Istnieje także taśma plikowa, nazywana również taśmą ołówkową, której fałdy są w równych odstępach i równoległe względem siebie. Inną taśmą stabilizującą jest taśma naprzemienna, inaczej nazywana, smokową. Ponadto istnieje cały szereg taśm dekoracyjnych, które posiadają różne szerokości, które projektant dobiera dla konkretnego pomieszczenia według uznania. Taśmy stabilizujące można otrzymać w wersji materiałowej bądź transparentnej (przezroczystej).
Aby dekoracja okienna spełniała oczekiwania warto zdać się na usługę projektanta.
Taśmy transparentne preferowane są dla tkanin firanowych, ponieważ wtedy taśma stabilizująca jest bardziej dyskretna w odbiorze. Taśmy stabilizujące materiałowe doskonale zdają egzamin przy tkaninach typowo zasłonowych. Wymienione taśmy stabilizujące umożliwiają upięcie taśmy w różnych stosunkach, np. 1:2 czy 1:3 itd., co oznacza, że potrzebna jest szerokość tkaniny dwukrotnie lub trzykrotnie większa.
Zobacz także: Jaką wybrać tkaninę do dekoracji okna?
Taśmę stabilizującą najlepiej jest ściągnąć na jedną stronę. Po ściągnięciu taśmy stabilizującej pozostaje sznurek, na który warto uszyć mały woreczek, do którego można go zwinąć, by nie zwisał jako dodatkowa niechciana dekoracja. Nie należy ucinać sznurka taśmy stabilizującej, ponieważ utrudni to w przyszłości rozprostowanie tkaniny przeznaczonej do uprasowania.
Taśmy stabilizujące w zależności od rodzaju posiadają co najmniej jedną kieszonkę, o którą zaczepia się agrafkę do zawieszenia na karniszu. Im więcej kieszonek przeznaczonych do zaczepienia jednej agrafki, tym większa możliwość dopasowania tkaniny do różnych wysokości.
Zobacz także: Tkaniny dekoracyjne: charakterystyka