Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych
Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych oznacza, że w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe.
Rękojmia wiary publicznej nie chroni rozporządzeń nieodpłatnych albo dokonanych na rzecz nabywcy działającego w złej wierze.
Zła wiara
W złej wierze jest ten, kto wie, że treść księgi jest niezgodna z rzeczywistym stanem prawnym, albo ten, kto z łatwością mógłby się o tym dowiedzieć.
Zobacz również: Co musisz wiedzieć o księdze wieczystej - poradnik
Zła wiara oznacza świadomość nabywcy, że nabywa nieruchomość od osoby nieuprawnionej choć wpisanej do księgi wieczystej i zrównany z tym brak takiej świadomości zawiniony przez nabywcę, który z łatwością mógł się dowiedzieć, że zbywca nie jest właścicielem nieruchomości, choć figuruje w księdze wieczystej. W złej wierze jest zatem tylko ten nabywca, który z powodu swojego rażącego niedbalstwa nie dowiedział się, że wpisany do księgi wieczystej zbywca nie jest właścicielem nieruchomości.
Rękojmię wiary publicznej wyłącza rażące niedbalstwo i brak należytej staranności.
Dobra wiara
Dobra wiara oznacza stan psychiczny określonej osoby polegający na błędnym, ale usprawiedliwionym w danych okolicznościach mniemaniu o istnieniu jakiegoś prawa podmiotowego lub stosunku prawnego. W dobrej wierze jest także ten, kto powołując się na pewne prawo lub stosunek prawny, mniema że owo prawo lub stosunek prawny istnieje. Dobrej wiary nie wyklucza się nawet jeśli to mniemanie jest błędne, jeżeli tylko błędność mniemania w danych okolicznościach należy uznać za usprawiedliwioną.
Zobacz również serwis: Nieruchomości
Wyłączenie rękojmi
Rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie działa przeciwko:
1. prawom obciążającym nieruchomość z mocy ustawy, niezależnie od wpisu,
2. prawu dożywocia,
3. służebnościom ustanowionym na podstawie decyzji właściwego organu administracji państwowej,
4. służebnościom drogi koniecznej albo ustanowionym w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia,
5. służebnościom przesyłu.