Miejsce do sadzenia – uprawa
Mieczyki wymagają próchniczej, żyznej, niezakwaszonej, wilgotnej gleby. Na glebach gliniastych rosną słabo i często chorują. Cebulki mieczyka sadzi się na głębokości 8-10 cm pod koniec kwietnia lub na początku maja. Można pomyśleć nad przywiązaniem rosnących roślin do palików, aby zapobiec ich uszkodzenia pod ciężarem kwiatów. Mieczyki najlepiej rosną w miejscach nasłonecznionych i osłoniętych od wiatru.
Zobacz także: Piwonie – róże bez kolców
Podlewanie
Mieczyki najlepiej podlewać obficie raz w tygodniu. Należy pamiętać o tym, że te rośliny mogą łatwo się złamać lub przewrócić, dlatego podlewamy je słabym strumieniem wody, najlepiej bezpośrednio na ziemię.
Nawożenie
Mieczyki są wymagającymi roślinami. Należy pamiętać o ich regularnym nawożeniu. Należy je podsypywać nawozem wieloskładnikowym od maja do sierpnia.
Zobacz także: Jaśmin w ogrodzie
Okres kwitnienia
Mieczyki kwitną od lipca do sierpnia. Okres kwitnienia zależy również od odmiany.
Kwiaty
Mieczyki mają duże jednobarwne lub wielokolorowe kwiaty, zebrane w okazałe grona. Najciekawiej prezentują się odmiany o fryzowanych płatkach.
Zabezpieczenie na zimę
Mieczyki są wrażliwe na mrozy dlatego w czasie zimy należy je przechowywać w suchych i chłodnych pomieszczeniach.
Zastosowanie
Mieczyki uprawia się przede wszystkim na kwiaty cięte. Po ścięciu mogą trzymać się w wodzie nawet do 3 tygodni. Kwiaty mieczyków rozwijają się stopniowo od dołu kwiatostanu w górę. Aby zachować długie kwitnienie najlepiej ścinać je, gdy zaczynają rozwijać pierwsze kwiaty. Dzięki różnorodności barw dobrze prezentują się w ogrodach i działkach. Można je sadzić z takimi roślinami jak: alstromerie, słoneczniki czy kokosmie.
Szkodniki
Najczęstszymi szkodnikami mieczyków są: wciornastek mieczykowiec oraz rozkruszek korzeniowy. Mieczyki są również narażone na choroby wirusowe i grzyby, które mogą powodować fuzariozę oraz zgniliznę. Aby temu zapobiec należy unikać uprawy mieczyków w miejscach gdzie wcześniej rosły rośliny podatne na choroby.
Ciekawostki
W wieku XVI i XVII mieczyki były uznawane za rośliny lecznicze. Zasuszone bulwy noszono jako talizmany i przykładano do ran.
Mieczyki mogą osiągać nawet 130 cm wysokości.
Mieczyki są roślinami cebulkowatymi. Ich bulwy są jednoroczne. Podczas wegetacji zasychają, a ponad nimi tworzą się nowe, zastępcze bulwy oraz bulwki przybyszowe, które są wielkości grochu.
Zobacz także: Azalia ogrodowa (Rhododendron)