Bezpieczny i fachowo wykończony dom może jednocześnie ładnie wyglądać. Aby to osiągnąć, należy dobrze dobrać tynk i wykonać profesjonalną elewację, która zabezpieczy ściany zewnętrzne przed szkodliwym działaniem warunków atmosferycznych.
Nadal najpopularniejszą metodą wykończenia ścian zewnętrznych jest tynk, który można nałożyć na ściany jedno-, dwu- i trójwarstwowe. Dzięki szerokiej ofercie tynków elewacyjnych na rynku mamy ogromny wybór przeróżnych tynków.
Dopasuj tynk do rodzaju ściany
Aby tynk dobrze trzymał się podłoża, należy dobrać go do rodzaju muru i sprawdzić ogólne warunki otoczenia. Właściwy wybór powinien być oparty na technologii budowy ścian konstrukcyjnych. Ściany jednowarstwowe, które z reguły nie są ocieplone, powinniśmy pokryć tynkiem o dużej paroprzepuszczalności. Do ścian drewnianych i wykonanych z pustaków najlepiej użyć tradycyjnej zaprawy tynkarskiej.
- Inaczej na ścianach dwuwarstwowych z izolacją termiczną, tutaj wskazane są tynki cienkowarstwowe. Z kolei na ściany składające się z trzech warstw (jeśli ostatnia to cegły lub pustaki), można używać zarówno tynków tradycyjnych, jak i cienkowarstwowych. – mówi Bartłomiej Zięba, menedżer budowy, ES Polska.
Wybór elewacji
Wybierając elewację, powinniśmy sprawdzić, czy materiał ten będzie wystarczająco odporny na działanie czynników atmosferycznych.
- Materiał musi spełniać swoje funkcje i chronić przed deszczem, śniegiem, mrozem, wiatrem, mocnym słońcem oraz przed licznymi zanieczyszczeniami chemicznymi, zawartymi w powietrzu i wodzie deszczowej. Starajmy się wybierać materiały proste w pielęgnacji i takie, które można bez problemu odnawiać i naprawiać. Zwróćmy także uwagę, czy prawidłowo wiąże się z podłożem – dodaje Bartłomiej Zięba.
Zobacz także: Elewacja budynku – jaki tynk wybrać?
Jakie są rodzaje tynków elewacyjnych?
Do najczęściej stosowanych tynków elewacyjnych zaliczamy tynki tradycyjne, mieszanki tynkarskie i tynki cienkowarstwowe.
Tynki tradycyjne
Dzielą się na tynki cementowe i cementowo-wapienne. W miejscach takich jak ściany piwnic czy cokoły, w których mur ma kontakt z wilgocią, najlepiej stosować tynki cementowe, które są najmocniejsze. Tego rodzaju tynki należy również kłaść na powierzchniach narażonych na uszkodzenia mechaniczne. Tynki cementowe są ciężko obrabialne. Można je modyfikować poprzez dodanie wapnia, dzięki czemu otrzymamy tynk cementowo-wapienny.
- Dawniej przygotowywało się go na budowie, mieszając poszczególne składniki. Są one nakładane kolejno w trzech warstwach: najpierw obrzutka, następnie narzut i ostatnia warstwa tynku – gładź. Wprawdzie tynki cementowo – wapienne są mniej wytrzymałe od cementowych, ale na ich korzyść przemawia większa paroprzepuszczalność i lepsza akumulacja ciepła – tłumaczy Bartłomiej Zięba.
Gwarancję dobrej jakości dają nam gotowe, fabrycznie przygotowane mieszanki, które łączymy z wodą. Takie produkty są łatwe w przygotowaniu i nakładaniu, a także mają wysokie właściwości techniczne. Ich stosowanie pozwala nam oszczędzić nie tylko materiał, ale również czas i koszty.
Tynki cienkowarstwowe
Tego rodzaju tynkami zazwyczaj wykańcza się elewację ścian ocieplonych metodą lekko mokrą (technologia BSO).
- Tynk układa się na siatce zamocowanej na warstwie izolacji cieplnej i zatopionej w masie klejącej. Ten rodzaj tynków ma wiele zalet: bogatsza kolorystyka, różnorodność faktur, łatwość wykonania. Ich wspólną zaletą jest ochrona płyty styropianu i wełny mineralnej przed negatywnym wpływem warunków atmosferycznych i korzystny wpływ na estetykę budynku – mówi Bartłomiej Zięba.
W zależności od rodzaju użytego spoiwa tynki cienkowarstwowe dzielimy na kilka gatunków.
Tynki mineralne
Są trwałe, odporne na deszcz i mają dużą paroprzepuszczalność – woda nie gromadzi się w ścianach, dzięki czemu mogą one swobodnie oddychać. Ilość dostępnych kolorów jest mniejsza niż w przypadku innych tynków, stąd często dodatkowo maluje się je farbami elewacyjnymi, które są trwalsze. .
Tynki polimerowe (żywiczne)
Są odporne na działanie wody, ale przez szczelność mają mniejszą paroprzepuszczalność. Można kupić różne kolory tynków polimerowych. Ich popularnym rodzajem są tynki akrylowe.
Tynki silikatowe (krzemianowe)
Tynki silikatowe cechuje wysoka paroprzepuszczalność oraz duża odporność na deszcz i inne warunki klimatyczne. Są elastyczne, dzięki czemu pokrywają rysy powstałe w tynku tradycyjnym. Wchodzą w reakcję z dwutlenkiem węgla, co zwiększa ich trwałość i odporność na zanieczyszczenia środowiska
Tynki silikonowe
Łączą w sobie cechy tynków mineralnych i żywicznych. Tego typu tynkami najlepiej pokrywać powierzchnie narażone na zabrudzenia, co utrudni osadzanie się brudu i jednocześnie oczyści zabrudzony obiekt. Tynki silikonowe są wodoszczelne, paroprzepuszczalne i długo utrzymują swój intensywny kolor.
Zobacz także: Po co i jak zbroić tynk?
Pamiętaj o kilku ważnych zasadach
Zanim zdecydujemy się na nałożenie któregoś z tynków, należy zapoznać się z kilkoma zasadami. Musimy przede wszystkim wiedzieć, że tynkowanie można rozpocząć dopiero pół roku po postawieniu ścian konstrukcyjnych, nałożeniu pokrycia dachowego i zamontowaniu rynien.
- Poczekajmy aż dom osiądzie, wtedy unikniemy pękania tynków zewnętrznych pod wpływem naprężeń. Tynki zewnętrzne najlepiej kłaść wiosną lub jesienią, wtedy można liczyć na optymalną temperaturę 15–20 stopni C. Pamiętajmy, że w zbyt niskiej temperaturze (poniżej 5 stopni C) tynk nie wiąże się z podłożem i może zostać uszkodzony przez mróz. Z kolei latem, kiedy mamy upały, może on zbyt szybko wysychać – przestrzega Bartłomiej Zięba.
Przez nałożeniem tynku ściany trzeba odpowiednio przygotować i wyrównać ubytki.
- Wszelkie instalacje elektryczne z niezaizolowanymi przewodami, które znajdują się na ścianach, koniecznie trzeba zabezpieczyć lub odłączyć na czas tynkowania – dodaje Bartłomiej Zięba.
Konserwacja tynku
Pod wpływem czasu tynk zaczyna niszczeć, ale profesjonalne wykonanie daje nam gwarancję, że zaprawa tynkarska wytrzyma wiele lat.
- Nie można jednak zapominać o bieżącej konserwacji. Jeżeli na tynku pojawiają się glony lub grzyby, konieczne jest zastosowanie specjalnych środków, zwalczających korozję biologiczną. Warto także chociaż raz w roku umyć ściany, naprawić usterki i pomalować co 5–10 lat – radzi Bartłomiej Zięba.
Źródło: materiały prasowe