Obramienia okienne
W starszym budownictwie, formowane ze specjalnej zaprawy tynkarskiej, były powszechnie stosowane jako elementy tynku wykańczającego i stanowiły wykończenie elewacji. Obramienia mogą być wykonane na całym obwodzie okna, lub tylko jego górnej lub dolnej części. Obramienia w górnej części okna, nazywane naczółkami, stanowią pewnego rodzaju gzyms nad górną krawędzią okna. Jest to detal praktyczny – osłania okno przed deszczem i promieniowaniem słonecznym. Obramienia pod oknem to inaczej podokienniki, czyli gzymsy pod parapetami. Stanowią solidną podstawę pod okno i parapet zewnętrzny.
Aktualnie obramienia są stosowane nie tylko przy renowacji elewacji domów zabytkowych, ale również przy elewacjach domów nowobudowanych. Ich wykonawstwo jest o wiele prostsze przez zastosowanie gotowych styropianowych kształtek. Producenci prześcigają się w ilości kształtów i form. Gotowe formy przykleja się do elewacji i pokrywa farbą lub tynkiem. Przy domach klasycznych obramienia często są wykonywane z wąskich pasów styropianu. Nie są może tak efektowne, ale w tani sposób można urozmaicić wygląd gładkiej elewacji.
Szprosy
Inaczej nazywane szczeblinami dzielą skrzydło na mniejsze części, w sposób dosłowny lub tylko wizualny. Możemy wyróżnić np. szprosy konstrukcyjne, które faktycznie dzielą okno na mniejsze szyby w sposób konstrukcyjny. Pola oddzielone szprosami to oddzielne komplety szyb. Obecnie ten rodzaj szprosów jest już rzadko stosowany. Najczęściej w oknach montowane są za to szprosy naklejane na szyby lub szprosy montowane wewnątrz zestawu szyb. Szprosy międzyszybowe nie brudzą się i nie przeszkadzają w czyszczeniu okna. Te, montowane na powierzchni szyby – naklejane lub zawieszane na odrębnych okuciach, powodują osadzanie się na nich kurzu. Szprosy zawieszane można łatwo zdemontować, ułatwia to mycie szyb. Szczebliny okienne mogą być wykonane z tego samego materiału co okna, wykonane z innego materiału jeszcze bardziej urozmaici i podkreśli wygląd okien.