Reguły na podstawie, których dokonuje się amortyzacji zarówno w najmie, jak i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są takie same. Poniżej zostanie opisana różnica pomiędzy metodą jednorazowej amortyzacji a metodą liniową.
Metoda jednorazowej amortyzacji a metoda linowa
Metodę jednorazowej amortyzacji dotyczy także podatników, którzy dopiero rozpoczynają działalność gospodarczą. Zasada ta nie dotyczy samochodów osobowy. Natomiast metoda liniowa polega na pomnożeniu wartości początkowej przez stosowne stawki amortyzacyjne określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Metoda liniowa jest metodą najczęściej stosowaną, gdyż w łatwy sposób można dokonać obliczeń odpisów amortyzacyjnych. Należy przy tym wskazać, że podatnik powinien dokonywać opisów amortyzacyjnych w takich samych ratach - kwartalnie lub co miesiąc. Może on także dokonać odpisów amortyzacyjnych pod koniec roku podatkowego.
Metodę amortyzacji jednorazowej można zastosować w następujących przypadkach:
- w odniesieniu do podatników, którzy dopiero rozpoczynają działalność gospodarczą oraz małych podatników (małym podatnikiem jest podmiot, u którego wartość przychodu z tytułu sprzedaży za rok poprzedni nie przekroczyła 1.200.000 euro brutto). Przy tym wartość środków trwałych (z wyłączenie samochodów osobowych) nie przekroczyła 50.000 euro w skali roku,
- wówczas, gdy środki trwałe maja wartość początkową nieprzekraczającą 3.500 zł.
Zobacz serwis: Umowy w nieruchomościach
Metoda liniowa
Stosując metodę liniową należy dokonać prawidłowej kwalifikacji danego środka do stosownej grupy według KŚT (Klasyfikacja Środków Trwałych). Jest to bardzo istotne, gdyż zaliczenie środka trwałego do nieodpowiedniej grupy według KŚT przyczyni się do powstania błędu w naliczaniu amortyzacji. Tego typu środki trwałe przede wszystkim nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu.
Zobacz także serwis: Dom i działka
Podstawa Prawna:
- ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 ze zm.).