Brokuł
Brokuł tworzy luźne róże o średnicy 7–15 cm o barwie zielonej lub fioletowej. Zawiera większe ilości soli mineralnych (w szczególności żelaza i wapnia), niż kalafior. Przyrządzane są podobnie jak kalafiory. Wbrew pozorom, brokuł ma znacznie mniejsze, niż kalafior, wymagania glebowe, klimatyczne i nawożenia.
Sianie brokułów zaleca się w marcu w pojemnikach, gdy temperatura wynosi 10–15˚C. W rozstawie 6x6 cm. W drugiej połowie kwietnia lub na początku maja, brokuły można przesadzić do gruntu w rozstawie 50x50 cm.
Zbieranie plonów następuje zanim pączki się otworzą i ukażą żółte płatki kwiatów. Wycina się je wraz z łodygą o długości 10–15 cm.
Zobacz także: Pieczarki – uprawa
Jarmuż
Choć nazwa jarmuż wielu osobom może nic nie mówić – warzywo jest bardzo bogatym źródłem żelaza i wszystkich witamin. Liście jarmużu tak samo jak liście szpinaku lub sałaty spożywa się zimą..
Jarmuż jest najmniej wymagającą rośliną spośród wszystkich warzyw kapustnych, jeśli chodzi o klimat, glebę i nawożenie. Co więcej, jest bardzo wytrzymały na niskie temperatury, wytrzymuje nawet temperaturę -20˚C.
Jarmuż uprawia się jako poplon po roślinach sadzonych w pierwszym do trzeciego roku po oborniku. Do rozsadnika należy go wysiewać w okresie od końca maja do połowy czerwca. Na stałe miejsce można go przesadzić pod koniec czerwca do połowy sierpnia w rozstawie 40x40 cm.
Jedyną pielęgnacją jakiej wymaga jarmuż jest odchwaszczanie go, w razie potrzeby oraz spulchnianie gleby.
Zobacz także: Cukinia – uprawa
Szparagi
Szparagi zawierają dużo witaminy C, sole mineralne oraz związki zawierające azot i siarkę. Te ostatnie są korzystne dla stymulacji nerek i wydalania wody z organizmu. Wyróżnia się dwie odmiany szparagów: zielone i bielone. Zielone mają ostrzejszy smak i delikatną konsystencję.
Jeżeli wybierzemy dla szparagów stanowisko ciepłe, słoneczne i osłonięte przed wiatrem, możemy liczyć na wcześniejsze plony lepszej jakości. Szparagi bielone należy uprawiać na glebie z gliniastym podłożem. Zielone szparagi - preferują wszystkie gleby gliniaste.
Szparagi wymagają obfitego i regularnego nawożenia obornikiem. Sadzi się je w końcu marca i do połowy kwietnia. Prace pielęgnacyjne w okresie letnim polegają na regularnym odchwaszczaniu oraz usuwaniu obumarłych pędów.
Zobacz także: Groch – uprawa
Kukurydza cukrowa
Kukurydza cukrowa ma bardzo dużą wartość odżywczą. Zawiera spore ilości białka, tłuszczu i węglowodanów.
Roślina ta ma duże wymagania klimatyczne – kiełkuje w temperaturze przekraczającej 10˚C. Niskie temperatury ją niszczą. Najkorzystniej rośnie na miejscach słonecznych, osłoniętych od wiatru i suchych. Gleba potrzebna do prawidłowego rozwoju kukurydzy cukrowej, powinna być żyzna, zasobna w wapń i ciepła.
Kukurydzę cukrową powinno się siać na początku do połowy maja od razu do gruntu, w rzędach co 50–60 cm. Sianie odbywa się poprzez wrzucanie 3–4 nasion, co 30–40 cm, na głębokości 3–5 cm.
Kukurydza cukrowa ma długie korzenie, zatem nie wymaga częstego podlewania – sięga do wód gruntowych. Tylko w przypadku silnej suszy, na glebach lekkich, podlewanie może się okazać niezbędne.
Zobacz także: Zielona woda w oczku wodnym