Jak to działa?
Jednostki zewnętrzne to nic innego jak wężownice miedziane (jak na tyłach lodówek) w środku których płynie ciecz chłodząca – z reguły freon. Dociera on do agregatu w postaci pary, a następnie skrapla się do postaci cieczy. Proces ten przebiega w wyniku odbioru ciepła, który jest wymuszany przepływem powietrza przez wężownicę. Aby wspomóc przepływ powietrza stosuje się duże wentylatory które „wyrzucają” ciepłe powietrze z agregatu. Praca tych wentylatorów nie zawsze jest cicha, a nawet najcichsze układy, wraz z upływem czasu stają się coraz głośniejsze.
Skąd się bierze problem?
Kolejną kwestią jest urządzenie zewnętrzne, która jest ściśle powiązane z rozmiarami wężownicy, wynikającymi z mocy chłodniczej układu. Należy mieć świadomość, że jeśli zainstalujemy urządzenie z dużą mocą chłodniczą, to będziemy mieć proporcjonalnie większe urządzenie i proporcjonalnie większy problem ze znalezieniem miejsca do jego zainstalowania.
Rozwiązania
Najczęstszym rozwiązaniem problemu, jest zawieszenie klimatyzatorów na elewacji budynku, co nie będzie zbyt estetycznym rozwiązaniem. Do tego dochodzi problem hałasu wydawanego przez wentylator. Jeśli urządzenie będzie usytuowane zbyt blisko okien, może stać się uciążliwe z racji głośnej pracy. Warto również pamiętać, że temperatura powietrza wyrzucanego przez jednostkę zewnętrzną jest wyższa niż temperatura otoczenia. Zadbajmy o to by nikomu to nie przeszkadzało. Częstym rozwiązaniem klimatyzacji mieszkań prywatnych jest postawienie jednostki zewnętrznej na balkonie. W takim przypadku pamiętajmy o pozwoleniu konstruktora budynku, który oszacuje czy ciężar jednostki nie wpłynie na wytrzymałość balkonu, bądź ścian nośnych.